Μerde | Νο χαρντ φίλινγκς / Γράφει η Μαριλένα Μπουμπάρη

Ζεις –κι εσύ, σε τούτο τον ακατάληπτο κόσμο. Πιθανώς χίλια μύρια πράγματα εξαντλούν καθημερινά την υπομονή σου, εξοντώνουν την επιμονή σου, τσακίζουν κάθε στάλα θέλησης για προσπάθεια.

Παραταύτα συνεχίζεις να μάχεσαι, βγαίνεις στην επίθεση, κορδώνεις άμυνες, εύχεσαι κι ελπίζεις πως το αύριο θα ‘ναι μάλλον ευτυχέστερο, πιο ευοίωνο απ’ το χθες.

Αναζητάς κούπες με καφέ να ζεστάνουν παρηγορητικά τα δάχτυλα τα πρωινά, μαϊμουδίζεις την άδηλη ζωή σου, ψάχνεις μια νότα χαράς να ξεβρομίσεις την εσάνς της δυστυχίας σου. Γίνεσαι μπόχο, αλτέρνατιβ και ροκ. Καμουφλάρεσαι πίσω από κατασκευάσματα απελπισίας, ταξιδεύεις στην επικίνδυνη ομίχλη όλων εκείνων που νόμιζες για δικαιοσύνη, έρωτα, ζωή.

Αφήνεσαι στη σάπια μαγεία ενός μπαγιάτικου χειμερινού ήλιου, ενός ξεχασμένου προ πολλού χτύπου. Ανοίγεις ρωγμές σε όσα ο χρόνος ηθελημένα σκότωσε. Στηρίζεσαι σε άλλους χτύπους, νέους, που μπαγιάτεψαν κι εκείνοι πριν προλάβεις να γευτείς τη φρεσκάδα τους.

Δεν είμαι σίγουρη, μα είναι μάλλον στη φύση του ανθρώπου να ελπίζει πως στο τέλος όλα θα φτιάξουν. Ή είναι ίσως η –σφραγισμένη πια βαθιά- φωνή της μάνας που ορκιζόταν πάνω από λάδι που τσιτσίριζε, πως «όλα θα γίνουν, μη κλαις». Φωνή που χαράχτηκε κάπου μέσα μας για να κρατά ασφαλείς τις ανασφάλειες, για να φωτίζει τα σκοτάδια μας. Για να πιστέψεις μάλλον πως η κούκλα που αποκεφάλισες πάνω στην παιδική σου παράνοια, αύριο θα έχει νέο κεφάλι. Για να πιστέψεις πως κι οι έρωτες ξαναφυτρώνουν, κι ας τους αποκεφάλισες επίσης.

Πως η ζωή θα ρολάρει όσο στραβά κι αν πάει.

Φυσικά τα πράγματα δε γίνονται ποτέ όπως νομίζουμε. Φυσικά κι εμείς στέλνουμε στο διάολο τα πράγματα που αδυνατούν να υπακούσουν στις επιθυμίες μας, να συντονιστούν με τα θέλω μας. Και φυσικά τα πράγματα συνεχίζουν να μας γράφουν. Ανελλιπώς.

Το θέμα υποθέτω είναι να μάθεις να συνεχίζεις. Να μη ξοδεύεις έτσι ασύστολα τη ζωή πίσω από πεινασμένα βλέμματα, ξεκαπίστρωτους εγωισμούς, μονοκαλλιέργεια και θεωρίες του κώλου. Να αγαπάς και να συγχωρείς. Να ποτίζεις την καρδιά σου όσο και τις αζαλέες σου. Να μη κρατάς κακία για τη ζωή.

Αυτή θα συνεχιστεί έτσι κι αλλιώς. Είτε ακολουθείς, είτε τρέχεις ξοπίσω. Νο χαρντ φίλινγκς, λοιπόν. Για τίποτα και για κανέναν.

Πηγή www.exostispress.gr