Απίστευτος ρεπόρτερ του VICE Greece έζησε μια εβδομάδα σαν τον… Κατακουζηνό από το “Κων/νου & Ελένης”

Βάζω την μπλούζα με τη φωτογραφία του Σάκη την ώρα που στον «σιντοπαίχτη» έχω ήδη βάλει να παίζει το φοβερό «Δεν έχει σίδερα η καρδιά σου». Το απόλυτο πρωινό ξύπνημα για όλους εμάς, τους φαν του Σάκη Ρουβά. Αφού απολυμάνω δις τα χέρια μου με οινόπνευμακαι χορέψω μερικά από τα all time classic τραγούδια του ποπ ειδώλου μου, πηγαίνω στην κουζίνα για το καθιερωμένο πρωινό γιαουρτάκι.

Βάζω το σακάκι μου και αρχίζω την ημέρα μου με στόχο να ζήσω όπως μας δίδαξε ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός, ο Επίκουρος Καθηγητής της Βυζαντινολογίας που θα ζει για πάντα στις καρδιές μας. Έχοντας δει άπειρες φορές τις επαναλήψεις του Κωνσταντίνου και Ελένης, στον ANT1, τα μεσημέρια μετά από το σχολείο, δεν είναι και πολύ δύσκολο να μπω στον ρόλο.

Απολύμανση του Ηλεκτρικού με Betadine

Ως λάτρης των παραδόσεων και ευσεβής χριστιανός, ξεκινάω τη νέα μου ζωή με μία αγρυπνία. Ψάχνω στο Ίντερνετ και βρίσκω μία ωραιότατη λειτουργία στον Άγιο Ελευθέριο. Παίρνω τηλέφωνο έναν παιδικό μου φίλο, που είναι πλούσιος και του αρέσει να τρέχει πίσω από ανόητες γκαρσόνες και ανόητα θήλεα σαν τον Μάνθο Φουστάνο. Ρωτάω τον ανεγκέφαλο σαχλοκαζανόβα αν θέλει να έρθει μαζί μου, μήπως κάνει καμιά μετάνοια και συγχωρεθούν οι ακολασίες του. Μου λέει ότι απόψε θα «κάψει μία πτέρυγα στο εργοστάσιο» με τη θεία του τη Λίλα. Τον υβρίζω και του το κλείνω στο πρόσωπο, λαϊκιστί, στα μούτρα.

Με τον Σάκη στο στήθος, παίρνω τα απαραίτητα σύνεργα για την Εκκλησία: Ευαγγέλιο, Betadine και βαμβάκι. Ως γνωστόν, το αυτοκίνητό μου -aka Ιουστινιανός- καταστράφηκε από το ατύχημα που είχα με την Ελένη, αυτήν την καταραμένη γκαρσόνα που μου τρώει το ήπαρ. Έτσι παίρνω τον πατροπαράδοτο ηλεκτρικό. Καθώς το τρένο είναι γεμάτο φορείς μικροβίων και εγώ σιχαίνομαι να ακουμπήσω, ρίχνω στις επιφάνειες betadine για να τις απολυμάνω.

Η ώρα της προετοιμασίας του Betadine για την απολύμανση του τρένου.

H ώρα της απολύμανσης για να μη γίνουμε φορείς μικροβίων.

Καθώς καθαρίζω, ένας κύριος με πλησιάζει και μου απευθύνει το λόγο:

– Μα καλά, τι κάνεις εκεί;
– Σε μένα ομιλείτε; Απολυμαίνω, φίλτατε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε. Εκατομμύρια μικρόβια φέρει κάθε τρένο.
– Είσαι τρελός; Θα κάνεις το τρένο πορτοκαλί;
– Και πώς αλλιώς θα κρατηθώ;
– Ο Χριστός και η Παναγία.
– Εκεί ακριβώς πηγαίνω.

Με τον Σάκη Ρουβά στην αγρυπνία

Φτάνω στον Άγιο Ελευθέριο. Το κλίμα στην Εκκλησία είναι κατανυκτικό και το πρόγραμμα με τις ψαλμωδίες του πατέρα Νικόλαου είναι πολύ πιασάρικο, σαν το περίφημο βιβλίο μου «Φόνος στο Βυζάντιο».
Πανέτοιμοι για την αγρυπνία με τον Σάκη στο στήθος και την Αγία Γραφή στο χέρι.

Αφήνω τον οβολό μου στο παγκάρι και παίρνω δύο κεράκια. Ανάβω ένα για τον Ιουστινιανό, το αυτοκίνητο που μας άφησε χρόνους, και ένα για τον θείο μου τον κυρ-Θόδωρο, που πέθανε και άφησε δύο διαθήκες και τώρα μοιράζομαι το σπίτι των προγόνων μου με την Ελένη την ημιόνα, λαϊκιστί μουλάρα. Την ώρα που πάω να ανάψω τα κεράκια μου, μία κυρία με πλησιάζει:

– Αγόρι μου, τι μπλούζα είναι αυτή που φοράς στην εκκλησία;
– Είναι ο Σάκης.
– Κι έρχεσαι έτσι στην εκκλησία;
– Γιατί, τι έχω; Είναι το είδωλο της νεολαίας μας, η ποιοτική ποπ που μας αξίζει. Να τον ακούτε και εσείς. Είναι πάσης ηλικίας, όπως λέμε πάσης υποψίας.
– Τι να σου πω παιδάκι μου. Ο Θεός να σε φωτίζει.
– Και τον Σάκη να φωτίζει ο Κύριος.

Την ώρα που ανάβουμε τα κεριά μας, μία κυρία με κοιτάζει αλλόκοτα. Μα γιατί;

Ασπάζομαι τις εικόνες και πιάνω στασίδι, αφού πρώτα βγάλω το betadine για να απολυμάνω. Ψέλνω ύμνους και διαβάζω κείμενα από τα Ευαγγέλια. Ξαφνικά βλέπω να έρχεται ένα γεροντάκι, σαν εκείνο τον ετοιμοθάνατο παππούλη που ήταν ξαπλωμένος δίπλα μου στο νοσοκομείο μετά το ατύχημα με τον Ιουστινιανό. Ο Μάνθος ακόμα φλερτάρει εκείνη τη νοσοκόμα – να δω πότε θα τον ανακαλύψει η χαζοθεατρίνα γκαρσόνα βου, που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να παίζει σε διαφημίσεις για σερβιέτες.

Με το Betadine για να καταπολεμήσουμε τα μικρόβια και στην αγρυπνία.

Ένα κεράκι για το θείο και ένα κεράκι για τον Ιουστινιανό, αφού και οι δύο μας άφησαν χρόνους.

Ώρα για εκκλησιαστική μελέτη.

Τρελό παρεάκι με συνταξιούχο στην εκκλησία. Η καλύτερη ηλικία όπου μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου ξέγνοιαστα, σύμφωνα με τον Βυζαντινολόγο της καρδιάς μας.

Κουνουπίδι και θυμιατό

Αφού ολοκληρωθεί η αγρυπνία, πηγαίνω στον πατέρα Νικόλαο για να πάρω την ευχή του. Γυρίζω σπίτι και ευτυχώς είμαι μόνος μου, αφού τέτοια ώρα η Ελένη πάντα δουλεύει στο μπαρ, το Απρόβλεπτο στα Εξάρχεια. Όταν η αναθεματισμένη γκαρσόνα γυρίσει σπίτι, θα ονειρεύομαι ότι έχω εκδώσει τους μπιντέδες μου.

Η ορθοστασία στην Εκκλησία μου έφερε πείνα. Έτσι βγάζω από το ψυγείο το αγαπημένο μου κουνουπίδι. Όσο αυτό βράζει, θυμιατίζω στο σπίτι ακούγοντας βυζαντινούς ύμνους. Θυμιατίζω την εικόνα της Παναγίας, τη φωτογραφία του πολυαγαπημένου μου θείου, τον Ιουστινιανό (αυτοκίνητο και Αυτοκράτορα) και φυσικά τον Σάκη.

 Θείε, λείπεις. Αλλά αλήθεια, πες μου, γιατί μου φόρτωσες την γκαρσόνα;

Αφού φάω το κουνουπίδι ακούγοντας τα αγαπημένα μου Κατσαμπάκια, πίνω ένα τσάι για αφέψημα, λέω τη βραδινή προσευχή μου μετρώντας κομποσκοίνια και πηγαίνω για ύπνο, καθώς αύριο θα πρέπει να συνεχίσω το συγγραφικό αριστούργημά μου με τίτλο «Το Αποχετευτικό Σύστημα στο Βυζάντιο» (εκδ. Φουντουκιώτη).

Αφού θυμιατίσαμε ακούγοντας βυζαντινούς ύμνους, μαγειρέψαμε το αγαπημένο μας κουνουπίδι, μαζί με τα μουσικά μας είδωλα, τον Σάκη και τα Κατσαμπάκια. Το κουνουπίδι στο τέλος ήταν επικό.

«Μα καλά, δεν έχετε μπιντέδες;»

Για να εμβαθύνω τις γνώσεις μου γύρω από το αποχετευτικό σύστημα του Βυζαντίου, αποφασίζω να κάνω μία επίσκεψη στο Βυζαντινό Μουσείο. Φτάνω και με συγκίνηση αντικρίζω εις τους οφθαλμούς μου τον Αυτοκράτορα Ιουστινιανό, επικεφαλής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και εμπνευστή του πολιτικού κόμματός μας ΒΥΖ.ΑΝ., με το οποίο μία μέρα θα την ανασυστήσουμε.

Το Μουσείο περιλαμβάνει εκπληκτικά ψηφιδωτά που θα μπορούσαν να κοσμούν υπέροχους ψηφιδωτούς μπιντέδες στο Βυζάντιου.
Με τον γίγαντα Ιουστινιανό και τον γίγαντα Σάκη Ρουβά.

Μετά τα ψηφιδωτά, περιεργαζόμαστε εκπληκτικούς κρατήρες που γέμιζαν με οίνο οι βυζαντινοί ημών πρόγονοι. Στα βυζαντινά χρόνια, ένα από τα πιο γνωστά και καλύτερα στέκια για άφθονο οίνο ήταν το καπηλιό του Νίκα, όπου ξεκίνησε η Στάση του Νίκα και αργότερα ο Ιουστινιανός γνώρισε την Θεοδώρα, τη μέλλουσα γυναίκα του. Τραβάω τους κρατήρες μερικές φωτογραφίες για να τις δείξω στο φίλτατο οινοχόο Νικόλα, ο οποίος αν και δουλεύει με την γκαρσόνα α και την γκαρσόνα βου, είναι ένθερμος βυζανιστής και για αυτό του στύβω συχνά και πορτοκαλαδίτσα.

ΕΥΛΟΓΗCΟΝ.

Κρατήρες και σκεύη της ύστερης βυζαντινής περιόδου. Θα τα δείξω στον οινοχόο Νικόλα μήπως θέλει να βάζει σε αυτά τις μπόμπες που σερβίρουν στο «Απρόβλεπτο».

Οι συλλογές του Μουσείου είναι πλούσιες,όμως προς μεγάλη μου απογοήτευση δεν βρίσκω βυζαντινούς ψηφιδωτούς μπιντέδες. Έτσι έπιασα κουβέντα με μία εργαζόμενη στο Μουσείο:

– Με συγχωρείτε, έχετε μπιντέδες;
– Εννοείτε τουαλέτες;
– Όχι βέβαια, εννοώ μπιντέδες από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
– Ορίστε;
– Μα καλά, δεν γνωρίζετε τους περίφημους βυζαντινούς μπιντέδες; Πώς είναι δυνατόν να μην ξέρετε τον πασίγνωστο ψηφιδωτό μπιντέ της Ειρήνης της Αθηναίας που έστελνε τα λύματα στο Βόσπορο;

Στην αρχή ο συμπαθέστατος κύριος παραξενεύθηκε, όμως του εξηγήσαμε τι παίζει με τα μικρόβια των χιλιάδων οπισθίων που κάθονται καθημερινά στη στάση και τελικά επιδοκίμασε την απολύμανση με το οινόπνευμα.

Το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο

Αφού η κυρία του Μουσείου δεν μπορούσε να με βοηθήσει, αποφασίζω να γυρίσω στην οικία των προγόνων μου για να γράψω το νέο κεφάλαιο του αριστουργήματός μου με τίτλο, «Το Αποχετευτικό Σύστημα στο Βυζάντιο και η Καθαριότητα των Βυζαντινών»:

ΤΟ ΑΠΟΧΕΤΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ Η ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ

Κωνσταντίνου Ι. Κατακουζηνού

Εκδόσεις Φουντουκιώτη

Οι Βυζαντινοί ημών πρόγονοι έτρεφον μεγάλη αγάπη δια την καθαριότηταν. Έκαναν δύο ή και τρία λουτρά ημερησίως, όμως οι κληρικοί όφειλαν να λούονται σπανιότερα, για να υποβάλλουν τον εαυτό τους σε στερήσεις κατά τας αρχάς της χριστιανικής εγκράτειας. Οι πλούσιοι διέθετον ιδιόκτητα λουτρά, ενώ για τους υπόλοιπους υπήρχαν τα δημόσια, τα οποία στεγάζονταν σε επιβλητικά κτίρια και ήταν πολυτελή και άνετα. Από την εποχή του μεγάλου Αυτοκράτορα Ιουστινιανού, τα δημόσια λουτρά είχαν μπανιέρες που βρίσκοταν γύρω από μία μεγάλη κυκλική λίμνη. Το νερό ζεσταινόταν σε μεγάλους λέβητες και διοχετευόταν στους κατάλληλους χώρους μέσα από ένα σύστημα σωληνώσεων. Οι Βυζαντινοί είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν ζεστό ή κρύο μπάνιο, καθώς και ατμόλουτρο. Την ώρα που σε πολλές πρωτεύουσες της Ευρώπης τα σπίτια δεν είχαν μπάνιο ή λουτρό, το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο επέτρεπε στα βυζαντινά σπίτια και τα ανάκτορα να διαθέτουν ψηφιδωτούς μπιντέδες — όπως ο δημοφιλής μπιντές της Ειρήνης της Αθηναίας — όπου οι πήλινοι σωλήνες απομάκρυναν τα λύματα από τα σπίτια. Αυτοί οι πήλινοι σωλήνες έπρεπε να συναντώνται με τους σωλήνες των διπλανών σπιτιών που έτσι σχημάτιζαν το προχωρημένο για την εποχή του αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο.

Αφού γράψαμε το κεφάλαιο, το εκτυπώσαμε και το πήγαμε στον γνωστό εκδότη Φουντουκιώτη:
To κεφάλαιο που συγγράψαμε για το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο. Ελπίζουμε κάποια μέρα να εκδοθεί σε δερματόδετη έκδοση με το υπόλοιπο αριστούργημα του Κωνσταντίνου Κατακουζηνού.

Στο Οινοπνευματοποτείον

Η μελέτη για το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο ήταν κουραστική και έτσι είπα να πάω με τον ανεγκέφαλο ερωτύλο φίλο μου στο αγαπημένο μας μπαρ στα Εξάρχεια. Φυσικά εκεί υπήρχαν άφθονα αλκοολούχα ποτά, τα οποία εγώ ως γνωστόν απεχθάνομαι, αφού είναι επιβλαβή για την υγεία και προκαλούν ζάλη. Σύντομα, ο οινοχόος του μαγαζιού ήρθε για να μας πάρει παραγγελία:

– Τι θα πάρετε;
– Εγώ, θα ήθελα μία σουμάδα.
– Το μαγαζί δεν σερβίρει σουμάδα.
– Ε, τότε ένα βερμουτάκι.
– Ούτε βερμούτ έχουμε.
– Ναι, αλλά εγώ απεχθάνομαι τα αλκοολούχα ποτά.
– Χτύπα κάτι σε χυμό τότε.
– Τι είναι ο χυμός για να τον χτυπήσω, χταπόδι; Να μιλάμε σωστά ελληνικά, αγαπητέ μου. Υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενο.

Ενώ ο οινοχόος ήταν έτοιμος να μας πει «τζους», εμείς πήραμε «τζους» χυμό πορτοκάλι. Φυσικά μας τον έφεραν σε ένα ποτήρι που δεν είχαν απολυμάνει και ως εκ τούτου ήταν πηγή άπειρων μικροβίων. Τότε εγώ έβγαλα από την τσέπη το πλαστικό μου ποτηράκι που είχα φροντίσει να απολυμάνω με οινόπνευμα και έβαλα εκεί τον χυμό. Από την απολύμανση δεν γλίτωσε ούτε το τραπέζι, το οποίο έκανα πορτοκαλί με betadine.

«Τζους», στο ποτηράκι το σωστό.

Απολυμαίνουμε το τραπέζι και τις καρέκλες για να σκοτώσουμε τα μικρόβια.

Ο Κατακουζηνός θα ήταν πολύ περήφανος που ακολουθήσαμε την πρακτική του κατά γράμμα.

Τρελό κέφι με τα Κατσαμπάκια

Ο σαχλοκαζανόβας φίλος μου είχε ήδη αρχίσει να ζητάει από τα κορίτσια του διπλανού τραπεζιού να πάνε «μία βόλτα με το φιατάκι μου;», αφού ο ίδιος δεν διαθέτει ακόμα Porsche. Η μουσική ήταν στη διαπασών και το μπαρ έπαιζε το «Immigrant Song» των γιεγιέδων Led Zeppelin. Δεν μου άρεσε καθόλου και φώναξα στο τραπέζι μας την κοπέλα που σέρβιρε, που πρέπει να ήταν η γκαρσόνα α του μαγαζιού.

– Με συγχωρείτε, μήπως θα μπορούσατε να βγάλετε αυτά τα κλαπατσίμπαλα που έχετε βάλει για μουσική, ο θεός να την κάνει;
– Και τι θα θέλατε να βάλουμε;
– Θα προτιμούσα να παίξετε το αμίμητο «Ποροποπόμ» από τα Κατσαμπάκια.
– Το μαγαζί παίζει μόνο ροκ.
– Κάτι σε Κλειώ Δενάρδου ή Δάκη;
– Για να μας τη σπάσεις ήρθες ρε φίλε;
– Να σας «τη σπάσω»; Τι γκαρσονοελληνικά μιλάτε δεσποινίς; Δεν σας εννοώ.

Η προσπάθεια να αλλάξω τη μουσική του μαγαζιού απέτυχε και έτσι αποφάσισα να βάλω τραγούδια των αδερφών Κατσάμπα στο κινητό για να «τη βρω» μόνος μου, όπως θα έλεγε και η Βλαχάρα σε αργκό.

Τη βρίσκουμε με τα Κατσαμπάκια και το all time classic «ποροποπόμ».

Ξαφνικά παρατήρησα ότι πάνω στα τραπέζια υπήρχαν σταχτοδοχεία και ο κόσμος κάπνιζε σε κλειστό χώρο αν και αυτό είναι επιβλαβές για την υγεία και παράνομο. Έτσι λίγο πριν φύγουμε είπα στον οινοχόο: «Θα το κλείσω εγώ αυτό το χαμαιτυπείο».

ΒΥΖΑΝ: Βυζαντινή Αναγέννηση

Τα αλκοολούχα ποτά που δεν αρμόζουν στη φοιτητιώσα νεολαία -όπως τον καταληψία ανηψιό μου Κλεομένη που αντί να διαβάζει για τον Diderot βγαίνει με την απαισία γκαρσόνα «α»- και οι άκρως επιβλαβείς ντισκοτέκ στις οποίες συχνάζουν οι σκράπες φοιτητές μου Ιωάννου, Βουκουβάλα και Αναγνώστου με έκαναν να σκεφτώ ότι πρέπει να φτιάξω ένα κόμμα που θα έχει στόχο την επιστροφή στις ορθόδοξες ρίζες μας και την αναβίωση του βυζαντινού ιδεώδους. Εμπρός, πίσω. Ήρθε η ώρα να ανασυστήσουμε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ώστε όλοι οι Έλληνες να ζουν ηθικά και και να αποκτήσουν τους μπιντέδες που τους αξίζουν.

Μόνο ένα κόμμα μπορεί να τα κάνει όλα αυτά: η Βυζαντινή Αναγέννηση. Το ΒΥΖ.ΑΝ. είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό και ο λαός δεν μπορεί να πει «ΝΟ» στον Κατακουζηνό. Για να γλιτώσουμε από τους πράσινους και τους βένετους, τον «πασοκισμένο» Μάνθο Φουστανο, την «ΕΑΜοβουλγάρα» Έλλη Ρούσου και τον ανεγκέφαλο χαρτοπαίκτη νεοδημοκράτη και δικηγόρο μου Νίκο Γρέβια, έγραψα το πολιτικό μανιφέστο του ΒΥΖ.ΑΝ. και ανήρτησα δημοσίως, ώστε να μας ακολουθήσουν «μιλιούνια» πολίτες, όπως λέει και η επικοινωνιολόγος μου Ελένη Βλαχάκη.

Πόζα αλά Κωνσταντίνος Κατακουζηνός με τη σημαία της Αυτοκρατορίας μας, τη μόνη σημαία που μετράει.

Σκληρός Βυζανιστής.

Στιγμιότυπο από την συγκέντρωση του ΒΥΖ.ΑΝ. στο Απρόβλεπτο:

Την ώρα που τοιχοκολλούσα το μανιφέστο του κόμματος, πέρασε μία γιαγιά και προσπάθησα να την κάνω «ένθερμη βυζανίστρια»:

– Γεια σας, είμαστε από το κόμμα ΒΥΖ.ΑΝ. Θα μας ψηφίσετε;
– Τι κόμμα είναι τούτο πάλι;
– Είμαστε ένα ορθόδοξο κόμμα που παλεύει για να δημιουργήσει ξανά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
– Είναι σοβαρά πράγματα αυτά τώρα;
– Βεβαίως, αφήστε τους πράσινους και τους βένετους να αλληλοσφάζονται, την ώρα που εμείς θα οδηγούμε τη χώρα στον κολοφώνα της δόξας.
– Και με τις συντάξεις τι θα κάνετε;
– Θα τις καταργήσουμε. Στο Βυζάντιο δεν υπήρχαν συντάξεις. Για να επιβιώσετε, θα δημιουργήσουμε παντού μοναστήρια για να ζείτε σαν σωστή χριστιανή.
– Δεν με ενδιαφέρει. Μου φαίνεται παλιομοδίτικο.
– Αυτό ακριβώς είμαστε, εμπρός για πίσω.

Μέχρι να κερδίσουμε τις εκλογές και ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός να γίνει ο αυτοκράτορας πρωθυπουργός της χώρας, θα παρηγορηθούμε με τα 69 επεισόδια από το «Κωνσταντίνου και Ελένης», της πιο καλτ σειράς της ελληνικής τηλεόρασης στα γλυκά 90s.

Πηγή: www.vice.com