«Παρέμβαση» στην κριτική που ασκείται για το προπαγανδιστικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ που γυρίστηκε στην Καστοριά κάνει η Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Καστοριάς!!!

Του Μάρκου Πετρόπουλου

Ενώ λοιπόν θα περιμέναμε μια καθαρή απάντηση για τους λόγους που προτείνει τη ματαίωση της Ανέγερσης του Αστυνομικού Μεγάρου Καστοριάς, η Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Καστοριάς παρεμβαίνει επειδή ασκήσαμε κριτική στο σποτ του ΣΥΡΙΖΑ!!!

Να εξηγήσουμε λοιπόν γιατί το κριτικάρουμε εφόσον δεν είναι προφανές:

Στο σποτ παίζουν στελέχη και συγγενείς στελεχών του κόμματος (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ)

Ο πρώτος που είναι ο πιο χαμογελαστός και χαρούμενος απ’ όλους, παρότι δεν αναφέρεται στο σποτάκι, τυχαίνει κατά σατανική σύμπτωση να είναι ο συντονιστής του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Μακεδονίας του ΣΥΡΙΖΑ Βασίλης Κωνσταντινίδης!
Η κυρία που θέλει ησυχία και κάποιον να νοιάζεται (και τα βρήκε όλα στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού), πάλι από σατανική σύμπτωση τυχαίνει να είναι η μητέρα του διορισμένου απ’ τον Τσίπρα υπαλλήλου του πρωθυπουργικού γραφείου, Τάσου Πολιτίδη, ο οποίος αμείβεται με το ποσό των 1477 ευρώ από τη Βουλή των Ελλήνων, σύμφωνα με όσα μεταδίδει το τοπικό μέσο  kozanimedia.gr. (Είναι στο ίδιο γραφείο με τον Καρανίκα). Ο γιος της ήταν μάλιστα συντονιστής της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Κοζάνης πριν αναβαθμιστεί με διορισμό και μισθό ενάμιση χιλιάρικο μηνιαίως.
Ο δε τρίτος ενθουσιώδης τύπος, που πάλι δε μαθαίνουμε όνομα και ιδιότητα, δεν είναι άλλος απ’ τον Θεόδωρο Καρυπίδη, εκλεγμένο Περιφερειάρχη που υποστηρίχθηκε απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στο τέλος των σποτ το κόμμα σας παραποιεί (ξανά) εθνικά σύμβολα 

Καθένα από τα σύντομα φιλμ κλείνει με το ίδιο γραφικό: Κάτω από τον εθνικό θυρεό, αντί των λέξεων «Ελληνική Δημοκρατία» αναγράφεται το «Ελληνική Κυβέρνηση». Η καινοτομία αυτή δεν είναι προϊόν λάθους ή άγνοιας, ούτε γίνεται τυχαία. Αντιθέτως, όπως φαίνεται από την επανάληψη, συνιστά μέρος μιας συγκεκριμένης επικοινωνιακής στρατηγικής εκ μέρους των υπευθύνων επικοινωνίας του Μεγάρου Μαξίμου. Η στρατηγική αυτή προφανώς στοχεύει στην παράλλαξη του καθιερωμένου, αρχέτυπου εθνικού συμβόλου ώστε το επίκεντρο της προσοχής να μετατοπιστεί στην Κυβέρνηση. Ακόμη και εις βάρος της Δημοκρατίας.

Στο σποτ ακούγεται το εξής: «Με το παλιό ξεμπερδέψαμε, ανοίγουμε καινούριους λογαριασμούς, καθαρούς και δίκαιους»

Ασκούμε κριτική, λοιπόν, διότι στους «δίκαιους λογαριασμούς» εντάσσεται και η δίκαιη  κατάργηση του ΕΚΑΣ; Είναι «καθαρό» μέτρο η καθιέρωση των πλειστηριασμών; Είναι δίκαια και… καθαρά τα μέτρα υπερφορολόγησης που οδηγούν σε οικονομική καταστροφή της μεσαίας τάξης;

Τέλος, και αναφορικά με το άρθρο που μας αποστείλατε να σημειώσουμε προς τη συντάκτρια του κ. Ζωή Χαλιδιά, ότι δεν μας πείραξε το ρυζόγαλο. Μάλιστα το συγκεκριμένο ζαχαροπλαστείο φημίζεται για τα γλυκά του.

Να σας ενημερώσουμε, όμως, ότι μετά τα δύο μνημόνια που προσθέσατε στα προηγούμενα, και την τιμή του πετρελαίου που καλούμαστε εδώ, στην Καστοριά, να πληρώσουμε έπειτα από τις αποφάσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε πίνακες από γκαλερί έχουμε στα σπίτια μας, ούτε τρώμε «ανάποδη πουτίγκα με τζίντζερ και μανταρίνι», όπως αναφέρετε. Κι ακόμα κι αν την τρώγαμε, δεν σας πέφτει λόγος. Όμως, πολλοί από τους λιγοστούς που έμειναν στην Καστοριά και δεν ξενιτεύτηκαν απεγνωσμένοι για την επιβίωσή τους, ναι, ματώνουν για να γεμίσουν τις κατσαρόλες και, ναι, το φαγητό δεν φτάνει πάντα. «Λαϊκούρα», είναι αυτά που υποστηρίζετε στο άρθρο σας. Όχι η κριτική στην κυβέρνηση και τα σποτ της.

 

Το δελτίο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Καστοριάς και το άρθρο της κ. Χαλιδιά

«Απάντηση στις μαντάμ σουσούδες και τα ρυζόγαλα»

Το άρθρο της Ζωής Χαλιδιά αποτελεί την καλύτερη απάντηση στα δημοσιεύματα για το σποτ που αφορά στο μειωμένο τιμολόγιο της ΔΕΗ στη Δ.Μακεδονία.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ»

Το άρθρο

«Πίσω γορίλες εμπρός αγκιτπρόπ

 
Μια γνώμη για την κριτική που επενδύει στη σαχλαμάρα ή τη δημιουργία αυθαίρετων κανόνων


Κάθε φορά που υποχωρούν η ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, υποχωρούν μαζί τους και τα νοήματα των λέξεων. Πρόκειται για μία αλλοίωση που συντελείται συνειδητά και ουδεμία σχέση έχει με την πολυσημία και τον εμπλουτισμό της γλώσσας. Ένα παράδειγμα προς συνεννόηση: προ δεκαετιών η λέξη Εργασία αντικαταστάθηκε σιγά σιγά από τη λέξη Απασχόληση. Παλαιά στη συνείδηση των ανθρώπων και στα λεξικά η Ασχολία είχε το νόημα «σκοτώνω το χρόνο μου». Σήμερα στη συνείδηση των νέων και στις θεωρίες, σημαίνει «μισθωτή εργασία». Κι ας μην έχει το ουσιαστικό περιεχόμενό της σχέση με τη λέξη «εργασία».
Άλλο υποθετικό παράδειγμα προς συνεννόηση: αν ο φασισμός είναι κάτι απεχθές, κάλλιστα μπορεί να γίνει ευυπόληπτος αν μετονομαστεί «ακροδεξιά». Μία λέξη που δεν αναδίδει και την απεχθή μυρωδιά των κρεματορίων του Άουσβιτς.
Όμως οι λέξεις έχουν ρίζες. Χωμένες πολύ βαθιά μες στους αιώνες των αιώνων. Για να κρατάνε στέρεη τη συνεννόηση. Για να μην άγονται και φέρονται τα νοήματα, όπως συμφέρει. Γι’ αυτό πρέπει να επανέλθουμε στο αρχικό νόημα των λέξεων. Γι’ αυτό πρέπει να λέμε, να γράφουμε και να απεικονίζουμε τα πράγματα με το όνομά τους. Μπας και αποκατασταθεί η συμβολική τάξη της γλώσσας. 
Εκτός όμως από τις λέξεις, αλλοίωση υπέστησαν και οι ανθρώπινες προσλαμβάνουσες. Το είδωλο υφίσταται πλέον τόση επεξεργασία που διαμορφώνει μια πλασματική πραγματικότητα όπου σε αυτή μπορεί να βασιλεύει ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή. Οι προφανείς βεβαιότητες έχουν ξεχαρβαλωθεί και ο ορθολογισμός συνήθως απουσιάζει. Από όλες τις ιδεολογίες, αυτοχριζόμενοι θεματοφύλακες ξαπλώνουν τη ζωή στο κρεβάτι του Προκρούστη και τη σμιλεύουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους ή το φαντασιακό τους. «Έτσι είναι η ζωή», «έτσι γίνεται αυτό», «έτσι είναι ετούτο», δηλώνουν. Κι αυτό το «έτσι» δεν είναι μια άποψη που μπορεί να συνυπάρξει με τη διπλανή της. Να την εμπλουτίσει ή να την εξελίξει. Είναι ένα δόγμα που ανεβαίνει μονάχο στο βάθρο για να καταγγείλει ή να λοιδωρήσει οτιδήποτε δεν συμβαδίζει μαζί του. Είναι μία άποψη που δεν βγαίνει από τα σπλάχνα του πραγματικού αλλά από την κοιλιά της αυθαιρεσίας.

Παράδειγμα προς συνεννόηση: Οι κατοικίες στις κωμοπόλεις της Ελλάδας, σεμέν και κάδρα από την αγορά έχουν. Δεν έχουν από γκαλερί. Ο βιτρίνες των συνοικιακών ζαχαροπλαστείων προφιτερόλ και ρυζόγαλα έχουν, δεν έχουν ανάποδη πουτίγκα με τζίντζερ και μανταρίνι. Όλοι οι άνθρωποι στις συνοικίες, στην ταβέρνα της γειτονιάς τους πάνε να ξεσκάσουν ή να μιλήσουν με τον κολλητό τους. Και στις κατσαρόλες των φτωχών νοικοκυριών το φαγητό δεν φτάνει πάντα. Όμως, όταν όλα αυτά προβληθούν θα στιγματιστούν ως “λαϊκούρα”. Η λαϊκότητα δεν είναι η απαιχθής όψη της ζωής. Είναι η αλήθεια της. Και ό,τι είναι αληθινό, αυτό έχει πλέον θέση στο τραπέζι. Η εποχή που ακόμα και ο χαλβάς διαφημιζόταν δίπλα σε πισίνα τέλειωσε. Πνίγηκε μες την ίδια του την πισίνα. Σήμερα η αισθητική κυκλοφορεί ελεύθερη παντού. Υπάρχει και στο ψεγάδι, υπάρχει και στο πεζοδρόμιο, υπάρχει και στο λεωφορείο, υπάρχει και στη συνοικιακή βιτρίνα. Είτε μας αρέσει είτε όχι είμαστε σε μία φάση όπου επιστρέφουμε από κάπου που έχουμε φύγει.

Όποιος κονδυλοφόρος λοιπόν αντιδρά με ξιπασιά και αποστροφή απέναντι στη λαϊκότητα της ζωής, συμβαίνει επειδή αντιλαμβάνεται την ανθρώπινη ζωή ως θεματικό πάρκο. Όποιο φαντασιακό στρέφεται ως μαινάδα κατά των λέξεων, είναι επειδή τελεί το ίδιο σε μια σύγχυση νοημάτων,. Όλα αυτά είναι εξαιρετικά απολυταρχικά για να είναι και ανεκτά.

Αν επιθυμεί κάποιος να αποδομίσει αυτό που βλέπει και ακούει, να το κάνει με σοβαρότητα. Να ελέγξει την αλήθεια όσων εμφανίζονται, να πιστοποιήσει του λόγου το αληθές, να διερευνήσει αν υπάρχουν κενά ή ανακρίβειες. Να διατυπώσεις στοιχειωδώς στέραια επιχειρήματα. Κι όχι να κατασκευάζει αυθαίρετους κανόνες για να στηρίξει μιαν ξεκούδουνη άποψη ή τη σαχλαμάρα του.
Ας το καταλάβουν για να ξεμπερδεύουμε: το πραγματικό δεν πα’ να απωθείται. Συνεχώς θα επιστρέφει, και κάθε φορά θα επιστρέφει όλο και πιο ορμητικά.

Ζωή Χαλιδιά»

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here