Μαζί με τη σκόνη και τα χαλίκια παρασύρονταν τα κομματια της ” τέλειας ” εικόνας του εαυτού του.
Τα πηρε μαζι του ο αερας και τα στροβιλιζε με μανία εκεινη την μέρα του Σεπτέμβρη.
Ήταν η ημερα που αποδέχτηκε οτι κάνει λαθη.
Πηρε χρονια για να καταλαβει πως τα λαθη ειναι στη φυση μας.
Πως ειναι μερος του παιχνιδιου της ζωης μας.
Μια “ψεύτικη” προβολή ειναι οτι ολα τα κανουμε σωστα.
Φυσικα κι ετσι ειναι …αν ετσι νομίζουμε.
Και εδω ειναι το λεπτο σημειο. Οτι νομίζουμε δεν σημαινει οτι ειναι και σωστο.
Θελει δυναμη για να διαφωνήσεις με τον εαυτο σου .
– Οχι ρε φιλε ( να του πεις) εισαι λαθος.Εσφαλες , δεν εισαι δίκαιος .
Να μαλωσεις με τον εαυτο σου πρεπει .
Να του μαθεις να “βλεπει” πως το κουστούμι που φοραει τσαλακώθηκε .
Πως σιγα σιγα “λερώθηκε”απο την ιδια του τη συμπεριφορα του…
Οταν πλήγωσες τον άνθρωπο σου ,οταν σκέφτηκες πονηρά και όταν βιάστηκες να κρίνεις.
Ειναι τόσο απρόβλεπτη η ζωή και πολλα τα λαθη που μπορουν να γίνουν.
Ειναι ομως και ισα με τις φορες που μπορεις να επανορθώσεις.
Να δωσεις στον εαυτο σου την ώθηση να σηκωθει και να παει μπροστα .
Να βρει την ορεξη να συνεχισει την προσπαθεια ,την εξελιξη του.
Τιποτα χειροτερο απο το να αρκείσαι και να φοβασαι να ξεβολευτεις απο την ψεύτικη καλη σου εικονα.
Σήκω …με οποιοδηποτε τροπο.
Γιατι οσο ευκολα πεταξες με την σκονη ,τοσο ευκολα μπορεις να φτασεις μέχρι τα αστερια.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here