Πόλεις , κατοικημένες περιοχες με πολλα σπιτια ,μαγαζια και υπηρεσίες .
Δημιούργηματα των ανθρωπων στην προσπαθεια τους για μεγαλυτερη ασφάλεια και διευκόλυνση της διαβίωσης τους .
Καστορια ,η πολη μας .
Οι γειτονιές μας,τα σπιτια μας και τα μαγαζια μας .
Συναναστρεφόμαστε σε περιορισμένο ουσιαστικα χωρο .
Μεσα στο χρονο ο παλμός της καθε πολης αλλαζει . Οι πιάτσες μεταφέρονται απο εδω και απο εκει . Δρόμοι που έσφυζαν απο ζωη ειναι τωρα πια σχεδον άδειοι .
Αλλα και εκει που πινουμε τον καφε μας τωρα σπανια ακους κατι ευχάριστο .
Αρνητικό το κλιμα .Λιγη δουλεια λενε οι επαγγελματιες , σχεδον ελάχιστη ζωντάνια λενε οι νεότεροι .
Ανακυκλώνεται απο στομα σε στομα η πληροφορία . Λιγοι ειμαστε ,εχουνε φυγει ολοι.
Πολη φαντασμα ακους απο πολλους . Και “ακούγεται” συχνα πια αυτη η φράση.
Και δυστυχώς η έπαναληψη μετατρέπει τη σκεψη σε πεποίθηση .
Ετσι θα ειναι ,αφου ολοι το λενε .
Βγαινεις μια βολτα , και επιβεβαιώνονται πολλα .
Ησυχια το πρωι ,αλλα ησυχια και το βραδυ .
Ανεβαίνεις την Μητροπόλεως και θυμασαι τα Σαββατόβραδα που ειχε μποτιλιάρισμα .
“Ακους” τη μουσικη απο τα μπαράκια και “νιωθεις” τον παλμό απο τις παρεες .
Αναμνησεις …
Ανάμεικτα συναισθήματα σε κυριευουν ….Χαρα για ολα τα ωραια που έζησες εκει και λύπη για τη σημερινη εικονα .
Αράχνες παντου και ξενοίκιαστα μαγαζια .
Δεν ειναι ο μονος δρομος που “πονά” στην πολη .
Αλλα ειναι σιγουρα το μεγαλυτερο σπιτι των αναμνήσεων μας .
Ποσα συναισθηματα εκει? Ποσα γελια ?Μα και ποσα δακρυα!!
Την Κυριακη 29 Σεπτεμβρίου σε μια συμβολική δραση θα περπατήσουμε αυτο τον δρομο “ξεραχνιαζοντας” καθε αράχνη και “διώχνοντας ” με τις φωνες μας καθε φαντασμα που κρυβεται εκει .

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here