Ο Ναούμ Μαρκόπουλος γράφει για τον Δαμιανό Δέλλιο

Πριν από 15 χρόνια, μια τέτοια κρύα ημέρα του Δεκεμβρίου, καθίσαμε σαν συμμαθητές στο θρανίο για να βγάλουμε το πρώτο μηνιαίο τεύχος της εφημερίδας του Επιμελητηρίου “Αναπτυξιακός Στόχος”.
Επί 5 περίπου συναπτά έτη η συνεργασία μας ήταν συχνή και συνεχής, για να δώσουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα και γνώσεις στα μέλη μας.
Η προσφορά του ήταν καταλυτική, ενώ υπερέβαλλε εαυτόν, μαζί με τον Δημήτρη, για να τη φτάσουμε σε έγχρωμο φυλλάδιο με διαφημίσεις.
Εκείνο το διάστημα, όλοι οι επιχειρηματίες περίμεναν το τεύχος αυτό για να μάθουν τα νέα εργαλεία, τα αναπτυξιακά έργα, τις ενισχύσεις των προγραμμάτων, τις διεθνείς εκθέσεις και πολλά ακόμη νέα.
Όταν σταμάτησε η κυκλοφορία της, ο Δαμιανός ένοιωσε ότι έχασε ένα παιδί του.
Αντίο Δαμιανε.
Θα ζεις στη θύμηση μας.
Όταν θυμάσαι κάποιον που έφυγε, δεν φεύγει ποτέ από κοντά σου.
Ήσουν άριστος και δε θα φύγεις ποτέ από το μυαλό μας.

Ναούμ Μαρκόπουλος