Ο εξορθολογισμός των υποψηφίων και η φούσκα των σωτήρων

Μόλις οκτώ εβδομάδες έμειναν για τις κάλπες και το τοπίο σιγά σιγά αρχίζει να ξεκαθαρίζει.

Του Μάρκου Πετρόπουλου

Μετά την άτακτη υποχώρηση του νυν αντιπεριφερειάρχη Καστοριάς, Σωτήρη Αδαμόπουλου, ένας ακόμη υποψήφιος, ο Σταύρος Μαγαλιός, αποχώρησε από την κούρσα και μάλιστα με καταγγελίες για βρώμικο προεκλογικό αγώνα. Και σε αυτούς να προσθέσουμε και τον Αχιλλέα Ευαγγέλου που είχε ανακοινώσει την κάθοδο στις εκλογές από… πρόπερσι, αλλά και τον Παύλο Κενανίδη που, παρόλο που δεν ανακοίνωσε επίσημα ποτέ, αποτραβήχτηκε δίνοντας «προίκα» την ομάδα του στην Κατερίνα Σπύρου. Η οποία μπαίνει στους «τελικούς» απέναντι στον Γιάννη Κορεντσίδη, τον Γιώργο Πετκανά, αλλά και τον Γιώργο Τίγκα με το ΚΚΕ.

Αποδεικνύεται, τελικά, ότι δεν είναι και τόσο εύκολο να συγκεντρώσεις υποψηφίους, να στήσεις έναν Συνδυασμό με δυνατά ονόματα, που μπορούν να εγγυηθούν τη νίκη για τον επικεφαλής.

Και αν αυτό είναι δικό του θέμα, δικό μας είναι να προκύψει μια δημοτική Αρχή που θα είναι ικανή να αντιμετωπίσει τα τεράστια προβλήματα που θα κληρονομήσει από τη χαμένη πενταετία που ολοκληρώνεται στης 26 Μαΐου.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι σε ένα τόπο που ερημώνει δραματικά και επικίνδυνα, λιγοστεύουν και τα πρόσωπα που μπορούν να γίνουν εγγυητές ενός καλύτερου αύριο. Ιδίως τα νέα, άφθαρτα, αλλά, ας μη γελιόμαστε, και τα δοκιμασμένα. Όσοι δηλαδή έχουν εμπλακεί στα κοινά, έχουν κάτσει στα έδρανα των δημοτικών συμβούλων, ή ακόμα ακόμα έχουν υπηρετήσει σε θέσεις. Και οι οποίοι δέχονται πυρά, ένθεν κακείθεν. Όμως η δεξαμενή των ανθρώπων που θέλουν να εμπλακούν με τα κοινά είναι στα όρια της λειψυδρίας. Αποδείχθηκε περίτρανα από τις αποχωρήσεις.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Έσκασε η φούσκα κι άρχισε και ξεκαθαρίζει το τοπίο. Μένει τώρα, μετά τις φιέστες, να περάσουμε στο κυρίως πιάτο… Κάποιοι έχουν δείξει τις δυνατότητές τους και έχουν δώσει το στίγμα της επόμενης μέρας. Χρειάζεται καθαρότητα και σχέδιο. Για να μην μείνουμε, πάλι, σε καμιά σκοτεινή γωνία να τραγουδάμε τις Εκλογές του Ορφέα Περίδη:
«Πέσε μόνος σου αρχηγέ
απ’ το προεκλογικό μπαλκόνι
κι ό,τι μας ενώνει
είναι αυτό που δε θα γίνει ποτέ»…