Eπιλέγω να είμαι παρών

Έρχονται κάποιες στιγμές που τις θες εγωιστικά και αποκλειστικά μόνο για σένα. Για να κουρνιάσεις στην αγαπημένη σου γωνιά, να σε αγκαλιάσεις και να αφήσεις τα δάκρυα να κυλίσουν.

Της Αλεξάνδρας Πετρίδου

Τα δάκρυα της κάθαρσης. Είναι εκείνες οι στιγμές όταν μπάζει από παντού. Δεν είναι ότι δεν είσαι δυνατή, απλά είσαι εξαντλημένη. Κάποιες φορές χρειάζεται να μείνεις μόνη για να αυξήσεις τα αισθητηριακά σου κανάλια. Να αντιληφθείς την πραγματικότητα μέσα από τις αισθήσεις σου.

Να ακούσεις ολοκάθαρα την κρυστάλλινη σιωπή σου

Να μυρίσεις το άρωμα της ψυχή σου

Να κοιτάξεις κατάματα την αλήθεια σου

Να γευτείς την ανάσα σου

Να αγγίξεις μία-μία τις σκέψεις σου και να τις αφήσεις να ξετυλιχτούν σαν κουβάρι

Να νοιώσεις σε κάθε δάκρυ που θα κυλήσει την ανακούφιση και σε κάθε λυγμό σου ένα πολυπόθητο ξέσπασμα. Ανατροφοδότηση μέσα από μια διαδικασία απομόνωσης. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι μια μάχη σιωπηλή, γνωρίζεις όμως κάθε τακτική της, έχεις ξεθάψει κάθε στρατηγική και έχεις συμμαχήσει με τα πιο κρυφά σου ένστικτα. Θες να σπάσεις δεσμά και στερεότυπα. Να απαγκιστρωθείς  από παγιωμένες καταστάσεις.

Θες να κλείσεις το μάτι πονηρά, συνωμοτικά στο άλλο σου εγώ, το οικείο, το γνωστό. Να ξεγελάσετε μαζί το χρόνο και να του φωνάξεις στάσου για μια στιγμή μονάχα. Χάνομαι σε όλα τα πρέπει και παραμελώ τα θέλω μου. Τα τόσο αναγκαία καθημερινά πρέπει. Όμως είναι πολλά, τα έχω κάνει πολλά, έχουν γίνει πολλά. Και δεν φτάνεις για να σε γεμίσω με τα θέλω μου. Δεν φτάνεις για να γεμίσω τη μέρα μου αγαπημένες στιγμές. Και θέλω μέσα σου χρόνε να χωρέσω κι άλλα. Όχι όμως άλλα πρέπει, μα θέλω. Θέλω ώρες γέλιου, μέρες ευτυχίας, χρόνια γεμάτα. Γι’ αυτό σου λέω στάσου. Μα ξέρω πως δεν φταις. Εγώ φταίω. Γι’ αυτό κουρνιάζω και δακρύζω. Καθαρίζουν τα μάτια και η ψυχή. Και ξέρω πως θέλω να γίνω σύμμαχος σου και όχι αντίπαλος.

Αλήτισσα σκέψη! Κοίτα να δεις ένα χαμόγελο ζωγράφισες στα χείλη μου. Σύμμαχος λοιπόν!

Ξέρω πως πάλι θα χαθώ, μα δεν θα χάσω. Δεν θα χάσω τη στιγμή που θα μου χαριστεί ένα χαμόγελο. Ούτε εκείνη την καλημέρα από καρδιάς. Δεν θα χάσω μια ζεστή αγκαλιά, ούτε θα προσπεράσω μια όμορφη κουβέντα. Θα σηκώσω το βλέμμα μου ψηλά στον ουρανό, θα πω ευχαριστώ και θα γελάσω με τους ανθρώπους μου όσο πιο δυνατά μπορώ. Θα τους γεμίσω χάδια, αγκαλιές και φιλιά. Θα αιχμαλωτίσω κάθε πολύτιμη στιγμή. Γιατί σε αυτά που θέλω επιλέγω να είμαι παρών.