Καστοριά, το νησί της Μακεδονίας

Είναι μόνο λίγες μέρες που γυρίσαμε από την Καστοριά και καθώς κοιτάω τις φωτογραφίες, αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να μην είχαμε πάει ποτέ ως τώρα..

Και δεν είναι ότι δεν το είχαμε σκεφτεί ή ότι δεν είχαμε την ευκαιρία, αλλά γνωρίζοντας ελάχιστα για αυτή την πόλη (για την ακρίβεια τα εξής δυο – ότι περιβάλλεται από μια όμορφη λίμνη και ότι οι κάτοικοι της ασχολούνται ως επί το πλείστον με τη γουνοποιία), πάντα έβρισκα έναν προορισμό που με γοήτευε περισσότερο και πάντα αφήναμε την Καστοριά για μια άλλη φορά..

Αυτή η φορά ήρθε λοιπόν, κάπου στα μέσα του Αυγούστου, για να μου αποδείξει περίτρανα, πόσο λάθος έκανα όλες εκείνες τις φορές που την απέρριψα και να με κάνει να αναρωτιέμαι, πόσο περισσότερο μπορεί να με εντυπωσίαζε η Καστοριά αν την επισκεπτόμουν χειμώνα, με τη λίμνη παγωμένη και τα πανέμορφα αρχοντικά να διαγράφονται αχνά πίσω από πέπλα ομίχλης;

Αλλά μιας και δε μου αρέσουν οι υποθετικές ερωτήσεις, θα δώσω μια υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα επιστρέψω τον χειμώνα. Μέχρι τότε όμως θα αναπολώ την καλοκαιρινή Καστοριά, στην οποία μπορείς να περπατήσεις για χιλιόμετρα κατά μήκος της λίμνης παρατηρώντας τα δεκάδες διαφορετικά είδη πουλιών, να πιεις τον καφέ σου στο μπαλκόνι του Ναυτικού Ομίλου παρακολουθώντας τον ήλιο να χάνεται πίσω από την πόλη, να τρως κάτω από τεράστια πλατάνια στον Απόσκεπο, χαζεύοντας την πόλη από ψηλά…

Βόλτα στη λίμνη

Μπορεί να σας ακούγεται περίεργο αλλά, για όσες μέρες ήμουν στην Καστοριά είχα την ψευδαίσθηση ότι ήμουν σε νησί. Το γεγονός ότι η πόλη είναι χτισμένη σε μια χερσόνησο η οποία εισχωρεί στη λίμνη έχει σαν αποτέλεσμα να βλέπεις μπροστά σου τη λίμνη, σχεδόν σε όποιο μέρος της πόλης κι αν βρίσκεσαι. Η λίμνη Ορεστιάδα καλύπτει σήμερα μια έκταση 30 τετραγωνικών χιλιομέτρων όντας πολύ μικρότερη από την αρχική της μορφής η οποία σχηματίστηκε 5.000.000 χρόνια πριν. Κάναμε το γύρω της λίμνης δυο φορές τόσο με το αυτοκίνητο όσο και με τα πόδια (όχι ολόκληρης της λίμνης αλλά της χερσονήσου της Καστοριάς – μήκους 6χλμ) και οι εικόνες που αντικρίσαμε ήταν εντυπωσιακές. Είδαμε κύκνους, πάπιες, κορμοράνους, αγριοπελεκάνους και άλλα πουλιά τα οποία συναντούσαμε για πρώτη φορά, είδαμε τους ντόπιους να ψαρεύουν και άλλους να κάνουν κωπηλασία ή ακόμη και σκι, είδαμε την πόλη να αντικατοπτρίζεται στο νερό δημιουργώντας μια μαγική εικόνα και καθίσαμε σε παγκάκια στην άκρη της λίμνης  απολαμβάνοντας την ηρεμία που απέπνεε το υδάτινο τοπίο.

Σπηλιά του Δράκου

Η σπηλιά του δράκου έχει μήκος περίπου 300 μέτρων και ηλικία 10.000 ετών αφού μέσα στο σπήλαιο έχουν εντοπιστεί οστά ενός είδους αρκούδας η οποία έχει εξαφανιστεί εδώ και 10.000 χρόνια. Στο εσωτερικό της σπηλιάς θα δείτε εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες καθώς και 7 υπόγειες λίμνες. Η σπηλιά πήρε το όνομα της από έναν μύθο, σύμφωνα με τον οποίο πριν από πολλούς αιώνες η σπηλιά ήταν χρυσωρυχείο και την φύλαγε ένας δράκος. Η είσοδος στη σπηλιά γίνεται κάθε μισή ώρα σε γκρουπ με ξεναγό και το εισιτήριο είναι 6 ευρώ.

διαβάστε τη συνέχεια εδώ: www.heydaphne.gr