Καστοριανά… ντουβάρια μας μιλάνε με συνθήματα

Τα συνθήματα στους τοίχους αλλά και σε κάθε λογής υλικό που μπορεί να χρησιμεύσει ως αυτοσχέδια ρεκλάμα, είναι από τους πιο δημοφιλείς τρόπους, ώστε να εκφραστεί κάποιος άμεσα, ανώνυμα και χωρίς παραμορφώσεις από τα λεγόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Ορισμένες φορές αποτελούν βανδαλισμούς, άλλοτε διασκεδαστικά ή διδακτικά μηνύματα και μερικές φορές φτάνουν στην ύψιστη μορφή του StreetArt που ντύνει την μονοτονία του γκρίζου με χαρούμενα χρώματα… Ωραία εισαγωγή ε;

Του Σάκη Καρανικολόπουλου

Μόνο που δεν έχει και πολύ σχέση με την πλειοψηφία των Καστοριανών συνθημάτων.
Ψάξαμε όλη την πόλη να βρούμε τα καλύτερα συνθήματα και να διδαχθούμε από αυτά. Τι μηνύματα μας περνάνε άραγε; Έχουν εξυπνάδα, χιούμορ, έμπνευση ή αποτελούν απλούς βανδαλισμούς;

Κατηγορία: Χρωματιστές Τζίφρες

Ένα από τα περισσότερο κοινά είδη συνθημάτων είναι κάτι χρωματιστές υπογραφές, που αν στρατολογήσουμε τους καλύτερους κρυπτογράφους στον κόσμο και τους πιο ακριβούς υπερυπολογιστές να τα αποκρυπτογραφήσουν, πιθανών να κάψουν εγκεφάλους και τσιπάκια χωρίς να έχουμε μια απτή απάντηση για το τι σημαίνουν.
Πιθανές εκδοχές είναι να αποτελούν χούι πολιτικών προσωπικοτήτων ή δημόσιων υπαλλήλων που βάζουν χιλιάδες υπογραφές καθημερινά και από κεκτημένη ταχύτητα μπορεί να υπογράφουν ότι βρουν. Τοίχους, κάδους, οδικά σήματα, καφάο, πλαστικούς κώνους, δημόσιες τουαλέτες, φανοστάτες, πολιτιστικά μνημεία, ακόμα και γάτες!
Μια άλλη εκδοχή είναι να πρόκειται για ατάλαντους γκραφιτάδες προσχολικής ηλικίας, που νομίζουν ότι τα spray είναι μαρκαδόροι που πιτσιλάνε και μαθαίνουν τα πρώτα τους γράμματα του Αλφάβητου στον απέραντο ιστό της πόλης… (Εντάξει δεν είναι και τόσο απέραντος ο ιστός στην περίπτωση της Καστοριάς, άλλα αυτοί μάλλον νομίζουν ότι ζουν σε καμιά κακόφημη περιοχή Αμερικάνικης μεγαλούπολης με συμμορίες και τέτοια)
Συχνά αυτές οι άμορφες, απροσδιόριστες τζίφρες συνυπάρχουν με καθαρότερα ορνιθοσκαλίσματα που γράφουν ονόματα Ελληνικών παρακμιακών ομάδων με τα οποία θα ασχοληθούμε παρακάτω.
Επιλέξαμε σαν χαρακτηριστικό δείγμα του είδους, την πρόσοψη του ναού της Καστοριανής δικαιοσύνης. Οι καλλιτέχνες οι οποίοι βάλανε την πινελιά τους έχουν δημιουργήσει ένα ψυχεδελικό ντουβάρι, το οποίο ίσως να εκφράζει την ψυχεδέλεια της Ελληνικής δικαιοσύνης με τις απαραίτητες οπαδικές αναφορές, οι οποίες παραπέμπουν ευθέως στο οπαδικό πνεύμα της εν λόγο δικαιοσύνης και στα ναρκωτικά τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ώστε να φτάσουμε σε αυτό το εκστασιακό θέαμα (το δηλώνει κωδικοποιημένα ένας καλλιτέχνης με το λογοπαίγνιο ΜΠΑΦΚ το οποίο συνδυάζει έξυπνα τις λέξεις “Μπάφο” και “ΠΑΟΚ”)

Κατηγορία: Οπαδική σήμανση

Όσες πιο πολλές φορές γράψεις το όνομα της ομάδας σου, τόσο καλύτερη θα πρέπει να είναι. Αυτή μάλλον είναι η λογική πίσω από την ακατάσχετη λογοδιάρροια των Καστοριανών τοίχων γύρω από το ποδοσφαιρικό κυρίως στοιχείο. Από τα γραφόμενα συμπεραίνουμε μάλιστα ότι δεν πρέπει να έχει και πολλούς οπαδούς η τοπική ομάδα της Καστοριάς, σε αντίθεση με τους οπαδούς των ομάδων celebrity της σούπερ κλίγκας.
Το ποδοσφαιρικό μπολιτιστικό υπόβαθρο φαίνεται άλλωστε από το πού επιλέγουν να γράψουν οι καλλιτέχνες των έργων αυτών.
Να ας πούμε τούτος εδώ μπορεί να σκέφτηκε ότι το ιστορικό τείχος είναι ένα στοιχείο πολιτισμού της πόλης και ένας τοίχος που θα συνδυάσει τον ιστορικό πολιτισμό με τον αθλητικό. Επίσης επειδή δεν σβήνει εύκολα από ένα τέτοιο μνημείο, οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος θα συμπεράνουν ότι το ΑΕΚ ήταν κάποια έκφραση στην είσοδο της Καστοριανής καστροπολιτείας που σήμαινε “Αριστερή Είσοδος Καστοριάς” ας πούμε!

Τα οπαδικού τύπου συνθήματα λειτουργούν περίπου με τον ίδιο τρόπο που τα σκυλιά του δρόμου κατουράνε τις γωνίες για να ορίσουν τις περιοχές τους. Όπου γράφει την ομάδα σου σημαίνει ότι είσαι σε οικείο και φίλιο έδαφος, αν δεις καμία άλλη επιγραφή ομάδας, εκεί γύρο παραμονεύει ο εχθρός και κινδυνεύεις να σου την πέσουν χουλιγκάνια πάνω από μπαλκόνια αρχοντικών ή μέσα από ημιβυθιζόμενους κάδους.
Ενδιαφέρον έχουν τα σημεία όπου οι οπαδοί «κατουράνε» όλοι μαζί για να σημαδέψουν το όριο της περιοχής τους.
(Το ΟΜΟΝΟΙΑ, πιθανόν να γράφτηκε από έναν αμέτοχο φίλαθλο που θέλησε την ειρήνη μεταξύ των αντιπάλων ή από κάποιον σαμποτέρ που θέλει να μπερδέψει τους τουρίστες. Το μήνυμά του υπάρχει σε πολλά σημεία της πόλης και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά)
Πάντως μπορώ να σας προτείνω ένα μήνυμα για να έρθετε όλοι λίγο πιο κοντά.
Πάει κάπως έτσι και αν θέλετε τραγουδιέται και στους γηπεδικούς «ναούς»:
“ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΤΕΕΕ… ΟΠΑΔΕΕΕ, ΟΠΑΔΕ-ε-Ε!”

Κατηγορία: Street-Κουτσομπολιό

Ξέρεις κάτι προσωπικό και θέλεις να το φωνάξεις να λευτερωθείς, αλλά δεν θέλεις να χαρακτηριστείς συκοφάντης. Κάνε το με μια ανώνυμη δημόσια ανακοίνωση σε κάποιον τοίχο. Όλοι θα το ακούσουν με τα μάτια τους και θα πονηρευτούν για τους πονηρούς και πρόστυχους συντοπίτες τους. Θα το μάθουν οι κερατάδες να προσέχουν, θα το μάθουν όσοι ενδιαφέρονται για milfάσωμα, θα παραδειγματιστούν όσες ονειρεύονται καριέρα κι εσύ θα είσαι ένας κρυφός ήρωας που τα έβγαλε όλα στη φόρα ενημερώνοντας τον ανίδεο Νίκο για τα καμώματα της μαμάκας του…
(Επίσης προσοχή στα αδέσποτα περιττώματα που αφήνουν διάφοροι στους φασίστες. Έχει γεμίσει ο τόπος)

Κατηγορία: Οργισμένος έρωτας

Ο τύπος που σαμποτάρει τους τουρίστες γράφοντας παντού ότι εκεί είναι ΟΜΟΝΟΙΑ, δεν είναι κατά βάθος τόσο σαδιστής όσο πιστεύετε. Είναι μια ευαίσθητη ύπαρξη, που ευχαρίστως θα χάριζε ένα μπουκέτο λουλούδια στην εκλεκτή της καρδιάς του, αλλά η εκλεκτή είναι με άλλον και δεν ξέρει ότι είναι η εκλεκτή. Οπότε δείτε με τι μαεστρία αυτός ο ποιητής περνάει το μήνυμα. Κάνει την “ομόνοια” γκέτο (σαν της Αθήνας ένα πράμα. Κάτι κακό και σκοτεινό), γράφει κάτι ακατάληπτο (που θα μπορούσε να είναι το “θες ένα” ή το “θα φας”) και τελειώνει με το “μπουκέτο”.
Οπότε σαν την μαγεία της Τζοκόντα που ανάλογα από το που θα την κοιτάξεις άλλοτε κλαίει κι άλλοτε γελάει, έτσι κι αυτό το αριστούργημα διαβάζεται και μάλιστα με ρίμα ως “Ομόνοια ghetto θες ένα μπουκέτο” ή ως “Ομόνοια ghetto θα φας ένα μπουκέτο” που ανάλογα με τον αποδέκτη του μηνύματος δηλώνει μια κίνηση αγάπης ή απεριόριστη οργή.
( ΥΓ. Να σου πιτσιλίσει το spray το iphone σου, μαύρη παλιοτζίφρα, που κατέστρεψες με την ατάλαντη υπογραφή σου αυτό το Wall – masterpiece)

Κατηγορία: Αναμνηστικό του φαντάρου/φοιτητή/επισκέπτη

Είσαι φαντάρος και πήζεις σε αυτή την υπέροχη γαλαζοπράσινη πινέζα του χάρτη. Είσαι φοιτητής που μέσα στα ντουζένια της νιότης βλέπεις την φοιτητική ζωή να καίγεται στο facebook από τις λιγοστές επιλογές διασκέδασης, την υποτονικότητα των ρυθμών της πόλης και φυσικά το “αβέβαιο επαγγελματικό σου μέλλον”. (Αυτό το τελευταίο είναι λόγια έκφραση, που χρησιμοποιούν τα media για να περιγράψουν τις κρεπάλες σου).
Μπορεί να είσαι επίσης σουρωμένος τουρίστας που σε έχουν ποτίσει τσίπουρα με γλυκάνισο.
Σε κάθε περίπτωση βαθιά μέσα σου ακούς μια φωνή που σε προστάζει να αφήσεις κι εσύ το δικό σου σουβενίρ στην πόλη που σε φιλοξενεί με τόση ζεστασιά. Μια δικιά σου πινελιά που θέλεις να χαραχτεί ανεξίτηλα για καιρό και να δηλώσεις την καταγωγή σου. Σαν ένα υπαίθριο και δημόσιο στη θέα σημειωματάριο επισκεπτών.
Δεν σε νοιάζει αν σε κακοχαρακτηρίσουν. Ότι και να ‘σαι (αλήτης, βάνδαλος, κάποια παλιά σειρά του στρατού, καμένος φοιτητής, Κοζανιώτης), εμείς λάβαμε το μήνυμα σου και θα σε θυμόμαστε μέχρι κάποιος να αγοράσει μπογιά και να βάψει την πόρτα.
Ζωή σε λόγου μας!

Κατηγορία: Πολιτικό μήνυμα

Ναι το ξέρουμε. Όλοι οι πολιτικοί είναι άχρηστοι. Αυτοί μας φέραν σε αυτό το χάλι. Αυτοί τρώνε με χρυσές κουτάλες και οι ξένοι επενδυτές κάνουν πάρτι και ο λαός πεινάει.
Γι αυτό απαιτούνται ακραίες λύσεις. Κάναν μπράβο της νύχτας στη βουλή να κάνει σαπάκι στο ξύλο τους φλώρους βουλευτές ή κάναν άναρχο ανένταχτο πυροτεχνουργό να μετατρέπει τα αυτοκίνητα της γειτονιάς σε εντυπωσιακά βεγγαλικά. Και αυτές οι πολύ γόνιμες για την κοινωνία ιδέες πρέπει να μετουσιωθούν σε συμπυκνωμένα μηνύματα, μεστά στο νόημα,μικρά στο μήκος και ευρηματικά στο περιεχόμενο, ώστε οι ιδέες αυτές να γίνουν κτήμα και του πιο αδιάφορου αποδέκτη. Είναι καλή φάση κιόλας να υπάρχει γραμμένη και μια ομάδα ή καμιά διακοσμητική ψυχεδελική τζίφρα.

Ορίστε ένα δείγμα συνθήματος για παράδειγμα, που προτρέπει να μην πάει χαμένη η ευκαιρία που προσφέρει αφιλοκερδώς η δεξιά ιδεολογία, σε ένα σπάνιο προϊόν που αποκαλείται «Μιζέρια».

Άλλη μια προειδοποίηση όπου μπορεί κανείς να πατήσει κατά λάθος περιττώματα για φασίστες/ ναζαίους και να λερωθεί. Ο Τοιχοπίνακας αυτός φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχει γίνει ένα σημείο ιδεολογικής διαπάλης και πολιτικής ζύμωσης. Τα σβησμένα παλιά μηνύματα υποδεικνύουν το ιστορικό της ανταλλαγής επιχειρημάτων και αφήνουν στον ερευνητή-περαστικό να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Παρατηρείστε σε αυτό το εντυπωσιακό δείγμα την ασυνεννοησία μεταξύ φασιστών και αντιφασιστών. Οι φασίστες, επειδή είτε είναι αγράμματοι, είτε μπορούν να διαβάζουν μόνο ανορθόγραφα μηνύματα, επικοινωνούν μεταξύ τους μόνο με χαραγμένα ιδεογράμματα, όπως μαιάνδρους, κύκλους με σταυρό στη μέση, σβάστικες, χοντρά ελάφια, τόξα, τσεκούρια και άλλα σύμβολα της προϊστορικής περιόδου, οπότε το αυτονόητο μήνυμα “αγράμματα φασιστάκια” στην Ελληνική γλώσσα και το ANTIFA σε κωδικοποιημένα Αγγλικά, μοιάζει ως μια συμβολοσειρά δίχως νόημα. Οι πομποί και δέκτες δεν μπορούν να κατανοήσουν εδώ ο ένας τον άλλο.

Μπορεί να μην ζούμε σε μια αληθινή δημοκρατία, αλλά μάλλον σε μια φάση “κάτι σαν δημοκρατία” και το έχουμε ψυλλιαστεί λίγο πολύ όλοι, μιας και δεν έχουμε ακόμα δικαίωμα να αποφασίζουμε μόνοι μας, αλλά τουλάχιστον έχουμε το δικαίωμα να επιλέγουμε από τα ράφια της πολιτικής διαφήμισης, αυτόν που θα αποφασίζει για εμάς. Άλλωστε που να ασχοληθεί ένας κοινός άνθρωπος με το να τρώει ΕΣΠΑ, να λέει ότι του κατέβει στο κεφάλι με περισπούδαστο ύφος και να έχει την ευθύνη να αφουγκράζεται την λαϊκή θέληση; Αυτά είναι για αρχόντους με πολλά λεφτά και απεριόριστο χρόνο, δεν είναι για δούλους του μεροκάματου..
Κι ενώ θα έπρεπε να κλαίμε για την “κάτι σαν δημοκρατία” μας, βρήκαμε κάποιον ή κάποια που νιώθει μια απερίγραπτη χαρά και θέλει να μας το φωνάξει. Θέλει να μας ταρακουνήσει για να νιώσουμε πόσο εύθραυστη είναι η δημοκρατία.
Το μήνυμα αποκτά άλλη βαρύτητα όταν είναι γραμμένο στο τοίχο δημόσιας βιβλιοθήκης και κάτω από πινακίδα του ΕΣΠΑ, όπου επιβεβαιώνει παράλληλα ότι στη δημοκρατία επιτρέπεται να γράφεις ότι να ναι κι όπου να ναι…

Κατηγορία: Προσωπικές στιγμές με χιούμορ

Και μιας και αναφερθήκαμε στην πολιτική ως ένα καταναλωτικό προϊόν στο οποίο εξασκούμε κάθε λίγα χρόνια την εμπειρία και τις νέες μας δυνατότητες στο δικαίωμα της επιλογής, κάποιοι άλλοι έχουν αποκρυσταλλωμένη άποψη και μας εκπλήσσουν με την απέριττη πρόταση μέσα από το προσωπικό τους βίωμα. Δεν χρειάζεται να ξέρει ο δέκτης του μηνύματος ποια είναι η λογική πίσω από την επιλογή του κατάλληλου καταναλωτικού αγαθού, που με τόσο κόπο παράγει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Δεν χρειάζεται να ξέρει κουραστικές λεπτομέρειες. Ο χρήστης του αγαθού το έχει δοκιμάσει και έχει πειστεί για τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα. Μας το λέει για να ξέρουμε την προτίμησή του σε περίπτωση που εμπλακούμε σε τέτοια τρομερά διλήμματα, χωρίς να μας στερεί το δικαίωμα να κάνουμε την δικιά μας επιλογή ανάλογα με τα προσωπικά μας κριτήρια ποιότητας. Οι λάθος επιλογές κοστίζουν και ωθούν το άτομο σε νέες λάθος επιλογές για να ρεφάρει τις προηγούμενες. Τελικά προκαλούν έξη σαν τον τζόγο και σαν τα ναρκωτικά.
Μην γίνεστε λοιπόν πρεζάκια του δικαιώματος της επιλογής. Η επιλογή υπάρχει ήδη και είναι μπροστά σας πριν καν γίνει επιλογή.

Μερικές φορές πάλι οι λάθος επιλογές σου, έχουν γίνει τόσο κουραστικές, που σου δημιουργούν μια απέχθεια για όλα και για όλους. Θέλεις να χαλαρώσεις και να μην βλέπεις άνθρωπο. Το ιδανικό θα ήταν να μην είσαι καν άνθρωπος. Να είσαι κάτι πνευματικό. Έστω οινοπνευματικό! Κι ας κινδυνεύεις να καταλήξεις στα πλακάκια κάποιας βρόμικης τουαλέτας μετά από άστοχο ασυγκράτητο κατούρημα.
Το θέμα είναι να ξεφύγεις. Αλλά αν δεν μπορείς, τότε το γράφεις σαν ευχή σε κάποιο τοίχο. Και ποιος ξέρει; Ίσως ένα καλό τζίνι περάσει και σου δώσει το δικαίωμα να επιλέξεις τρεις ευχές;
Να επιλέξεις; Τι; Ποιο είδος μπύρας θα γίνεις; Πάλι άγχος, πάλι επιλογές…
Τα μπύρα τώρα!!!

Κατηγορία: StreetArt με ηλίθια ρητά του facebook

Δεν τολμώ σε καμιά περίπτωση να πιάσω στο στόμα μου την ζωγραφική τέχνη του δρόμου. Και μόνο που μιλάω για αυτό σε αυτό το άρθρο θα πρέπει να ξεπλύνω το στόμα μου, με ένα μπουκάλι στοματικό διάλειμμα μονορούφι.
Παρόλα αυτά όταν ένα έργο streetArt συνοδεύεται από κρύα φεϊσμπουκικά αστειάκια για ξενέρωτες γκόμενες τύπου “Ο τοίχος είχε την δική του υστερία” και “μαργαρίτες μάντολες”, τότε η τέχνη πάει περίπατο..
Και μπορεί να δίνει μεν μια χαριτωμένη νότα στην καθημερινότητά μας, αλλά θα προτιμούσα να είχε αποσυνδεθεί το ανάλαφρο, ξενέρωτο χιούμορ τύπου Σεφερλή από το αξιόλογο υπόβαθρο που όντως είναι (ή τέλος πάντων ήταν) τέχνη!
Γιατί η τέχνη μερικές φορές είναι σαν την Ζωή. Δεν φοράει ούτε στρίνγκ!!!
(Μην ξεχάσετε να γράψετε κι αυτήν την ατάκα την άλλη φορά στον μαυροπίνακα, να φαίνεται ακόμα πιο γλυκούλης…).