Μου έλειψε η ταβέρνα στο Λυγουριό…

Δεν είναι κριτική (φυσικά) αυτό που διαβάζετε αλλά, σαν τη φίλη μου την Αγράμπελη, ένιωσα πως κάτι θέλω να πω για την «Επιδαυρική» Ιφιγένεια Εν Αυλίδι που η θεατρική Ομάδα του Άργους Ορεστικού ανέβασε στην πόλη. Και, ναι, είναι προβοκατόρικος ο τίτλος. Αλλά βγαίνοντας από το Πολιτιστικό, μου ‘ρθε η θύμηση της «θεατροταβέρνας» του Λεωνίδα στην Επίδαυρο.

Του Μάρκου Πετρόπουλου

Γιατί, όποτε αξιώθηκα να δω μεγάλες παραστάσεις, στο μεγάλο αυτό θέατρο, εκεί καταλήγαμε. Και, ναι, και τούτη τη φορά, είδα μια μεγάλη παράσταση. Μια παράσταση «Επιδαυρική».

Πάνω στη σκηνή ανέβηκαν άνθρωποι με θάρρος και σιγουριά και τίμησαν το έργο του Ευριπίδη, και την καθαρή ματιά της Αργυρούς Αποστολίδου. Θέλω, προσωπικά, να ξεχωρίσω την Ειρήνη Βασιλειάδου (Κλυταιμνήστρα), τον Σπύρο Παρίσση (Πρεσβύτης), την Γιάννα Βλάχου (Κορυφαία του Χορού) και τον Μάριο Σακκά (Αφηγητής-Αγγελιαφόρος). Για τα βλέμματα τους (φανταστικά τήρησαν την ανάγκη να δούμε στα μάτια τους απόγνωση και αγωνία), τη δύναμη και την ερμηνευτική δεινότητα.

Από την Αργυρώ Αποστολίδου δεν πρέπει να περίμενε κανείς κάτι λιγότερο. Έφτιαξε μια λιτή κι εύρυθμη παράσταση με εξαιρετική δομή, χωρίς φλυαρίες και περιττά, μια συγκροτημένη δουλειά στο σύνολο της. Τοποθέτησε τον πολυπληθή θίασο σε ένα μεστό και άρτιο σκηνικό (Αντώνης Δεληγιάννης) και χρησιμοποίησε όλο το χώρο ωραία, μοιράζοντας εύστοχα τη δράση. Tα καλαίσθητα και «γήινα» κοστούμια (Ευγενία Σικοτακοπούλου), αλλά και οι ατμοσφαιρικές μουσικές, καταλύτες για την ατμοσφαιρική σκηνοθεσία που λειτούργησε με συνέπεια μέχρι τέλους.

Σε αυτή την ακριτική γωνιά (συγκινεί κι αυτό από μόνο του αυτό αλλά δεν είναι της παρούσης) αυτή η ομάδα ανθρώπων σεβάστηκε το ιερό δέος που χαρακτηρίζει το αρχαίο δράμα. Τίμησε, σε μια παράσταση «επαγγελματική», ένα κείμενο σταθμό στο Θέατρο, με ακατάπαυστη ενέργεια και θέληση.

Η δίψα για τέτοιες ατόφιες στιγμές και η κοσμοπλημμύρα σε όλα τα ανεβάσματα πιστοποιεί την ανάγκη και «δεσμεύει» όλους αυτούς τους καταπληκτικούς ανθρώπους να επιστρέψουν: Αργυρώ  Αποστολίδου- Γεωργίου, Κωνσταντίνο Γιαγκόπουλο, Ειρήνη Βασιλειάδου, Βασιλική Καστοπούλου, Σπύρο Δήμου, Λεωνίδα Κατσέλα, Σπύρο Παρίσση, Μάριο Σακκά, Γιάννα Βλάχου, Πηνελόπη Αργυροπούλου,  Αντωνία Γκογκούση, Αφροδίτη Κάλτσιου, Κωνσταντίνα Χαρούμενου, Πολυτίμη Ευαγγελίδου, Γεωργία Ευαγγελίδου, Δήμητρα Αγγελίδου, Ειρήνη Κουρίλα, Χριστίνα Αλλίου, Θεοδώρα Κρυβοσίδου Αντωνιάδου, Αλεξάνδρα Γαλοπούλου Δήμου, Μαρία Ράδου Τζάτζη, Δέσποινα Τσουμάνα, Μαρήλια Χιώτη, Δέσποινα Χρόνα, Θένια Μουρατίδου, Αναστασία Γεωργίου, Χρύσα Παππά, Παναγιώτη Παπαδόπουλο, Λάζαρο Λιόκο, Ανδρέα Τζάτζη, Ευγενία Σικοτακοπούλου, Αντώνη Δελιγιάννη.

«Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας», Κάρολος Κουν.