Οι καταιγίδες κάνουν μια ψυχή να ανθίσει

Υπάρχουν καταστάσεις στη ζωή μας που μοιάζουν με ψιλόβροχο, μπουρίνι ή καταιγίδα. Δεν είναι στο χέρι σου να προβλέψεις την συχνότητα και την ένταση, στο χέρι σου είναι να κρατήσεις ομπρέλα ή… και κάποιες φορές να χορέψεις στη βροχή. Κι ας μουσκευτείς!

Της Αλεξάνδρας Πετρίδου

Δεν είναι όλες οι μέρες ηλιόλουστες, γι’ αυτό αυτές τις ηλιόλουστες να τις φυλάς σαν φυλαχτό. Να τις ευχαριστιέσαι και να τις γλεντάς, χωρίς εκπτώσεις. Χωρίς αύριο και χθες. Να ζεις την στιγμή, να μαζέψεις τέτοιες στιγμές, να είναι αυτές που θα γεμίσουν το μπαουλάκι σου. Αυτό που θα ανοίγεις και θα θυμάσαι και θα χαμογελάς. Αυτές θα είναι η δύναμη σου στα μπουρίνια.

Κι όταν τα σύννεφα μαζεύονται απειλητικά και πλησιάζουν, όταν η καταιγίδα σου αγγίζει πια το πρόσωπο, άραξε με μια ζεστή κούπα καφέ, μ’ ένα βιβλίο, μ’ ένα φίλο ή έναν έρωτα, μ’ ένα μικρό παιδί ή με τη μοναξιά σου παρέα και περίμενε. Δέξου την, βρες την ευκαιρία να αναλογιστείς, να σκεφτείς, να καταλάβεις…άφησε την να σε διδάξει, ό,τι κι αν είναι αυτό, πάρε μια βαθιά ανάσα και προχώρα. Θα δεις! Λίγο παρακάτω θα νοιώσεις πιο δυνατός. Λίγο παρακάτω, θα είσαι πιο δυνατός.

Γιατί η ζωή είναι μια εναλλαγή καιρικών φαινομένων, που αυτό που καταφέρνουν τελικά είναι να κάνουν τη φύση να ανθίσει. Είναι να κάνουν την ψυχή να ανθίσει!