Πανηγυρική αθώωση για τον Τάσο Θεοφίλου

Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων, ώρα 9 π.μ. Η αίθουσα γεμάτη κόσμο. Φίλοι και αλληλέγγυοι του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου, που στο μεταξύ οδηγείται στη δικαστική αίθουσα. Η μητέρα του -όπως όλες οι μαμάδες- πάει κοντά του και του δίνει να πιει έναν χυμό.

Ο κόσμος είναι ακόμα παγωμένος και στα αυτιά όλων υπάρχει ο απόηχος μιας εισαγγελικής πρότασης που ήθελε τον Τάσο ένοχο ακόμα και για τις πράξεις για τις οποίες πρωτόδικα είχε αθωωθεί. Οι δικαστές βγαίνουν στην έδρα, μόνο όμως για να ανακοινώσουν ενός τετάρτου διακοπή και να αποχωρήσουν.

Η αγωνία κορυφώνεται και στις 9.25 οι δικαστές επιστρέφουν με την πρόεδρο να λέει: «Παρακαλώ, να μην κάνετε φασαρία όποια κι αν είναι η απόφαση».

Είναι η στιγμή για τα πρώτα χαμόγελα των έμπειρων συνηγόρων που σχεδόν ποτέ δεν έχουν ακούσει παρόμοια προτροπή όταν επίκειται απόφαση βαριάς ενοχής.

«Αθώος για όλα», ανακοινώνει η πρόεδρος, με τον κόσμο στην αίθουσα να ξεσηκώνεται. Φωνές, χειροκροτήματα, γέλια και δάκρυα δονούν τη δικαστική αίθουσα. «Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά», είναι το σύνθημα που ακούγεται πια μέχρι τους δρόμους έξω από το Εφετείο.

Μια αναπάντεχη έκπληξη: η νίκη του αυτονόητου! Ενας άνθρωπος φυλακισμένος για πέντε ολόκληρα χρόνια με μοναδικό βεβαιωμένο στοιχείο την ιδεολογία και τον σαφή αυτοπροσδιορισμό του ως αναρχικού κομμουνιστή επιτέλους αθωώνεται. (Tο πρωτόδικο δικαστήριο είχε αποφασίσει την ενοχή του για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία και συμμετοχή στη ληστεία της Πάρου, αθωώνοντάς τον για το σκέλος της ένταξης στην οργάνωση ΣΠΦ.)

Ο Τάσος Θεοφίλου σηκώνεται πολύ συγκινημένος και λέει χαιρετώντας ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον κόσμο που στάθηκε επίμονα δίπλα του όλο το διάστημα και περίμενε με την ίδια αγωνία την απόφαση. Ακολουθεί μια παρέμβαση από την εισαγγελέα που δεν ακούγεται και μια νέα έξοδος των δικαστών από την αίθουσα.

Για δεύτερη φορά η πρόεδρος, επιστρέφοντας, επαναλαμβάνει «Αθώος για όλα», συμπληρώνοντας ότι θα του επιστραφούν όλα τα προσωπικά αντικείμενα που είχαν κατασχεθεί. Τελικά η έδρα αποχωρεί με τον κόσμο ξεσηκωμένο να συνεχίζει τα συνθήματα και να αγκαλιάζει τους συνηγόρους του Τάσου.

Ο πρώην, πλέον, κρατούμενος αποχωρεί με υψωμένη τη γροθιά και σιγά σιγά αδειάζει και η αίθουσα. Η ζωή ενός νέου ανθρώπου «επιστράφηκε» επιτέλους στον ίδιο!

«Θριαμβευτική νίκη»

Λίγα λεπτά αργότερα οι τρεις συνήγοροι του Τάσου Θεοφίλου, Κώστας Παπαδάκης, Αννυ Παπαρούσσου, Σπύρος Φυτράκης, έστειλαν κοινή δήλωση στα ΜΜΕ:

«Η σημερινή (σ.σ.: χθεσινή) πανηγυρική αθώωση του Τάσου Θεοφίλου από το Α’ Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών αποτελεί θριαμβευτική νίκη μέσα σε μια γκρίζα πολιτική συγκυρία που απαλλάσσει συστηματικά τους κατασταλτικούς μηχανισμούς από κάθε αναστολή να αυθαιρετούν και να στήνουν σκευωρίες.

»Ταυτόχρονα είναι μια ιστορική νίκη του νομικού πολιτισμού, που κατακτήθηκε με αιώνες λαϊκών αγώνων και όχι από την καλοσύνη οποιασδήποτε εξουσίας, διότι απέτρεψε την επιδιωκόμενη μετατροπή του ποινικού δικαίου από δίκαιο αποδείξεων σε δίκαιο ενδείξεων και κυρίως “δίκαιο” υποδείξεων.

»Αξίζουν συγχαρητήρια στα μέλη της πλειοψηφίας του δικαστηρίου διότι αντιστάθηκαν στις πιέσεις των μηχανισμών, που δεν σταμάτησαν ούτε την τελευταία στιγμή, και απέδειξαν ότι υπάρχουν ακόμα δικαστές που δεν ασκούν απλά εξουσία, αλλά απονέμουν δικαιοσύνη και σαν τέτοιες θα μείνουν στην Ιστορία». Ακολουθεί ο θερμός χαιρετισμός των συνηγόρων σε όλο το κίνημα συμπαράστασης.

Δύο μικρά αποσπάσματα από τις τοποθετήσεις του Τ. Θεοφίλου στα δικαστήρια

«Η μόνη φορά που βρέθηκα κοντά σε όπλο, ήταν όταν μου το έβαλαν στον κρόταφο στη σύλληψή μου»

«Δεν είμαστε σκοτεινοί συνωμότες, δεν έχουμε κέρατα ή ουρές και καμιά φορά, όταν λειτουργούμε ως φυσιολογικοί άνθρωποι, δεν είναι κάτι άλλο, αλλά ότι είμαστε πραγματικά φυσιολογικοί άνθρωποι. Εκανα μια επίσκεψη σε έναν συμφοιτητή μου στο σπίτι που έμενε με την κοπέλα του. Δεν καταλαβαίνω γιατί 7 χρόνια μετά πρέπει να δίνω εξηγήσεις επειδή πήγα να φάω εκεί σουβλάκια»

Ενα καταδικασμένο ποίημα

Ποίηση είναι οι ανεκπλήρωτοι έρωτες

οι υψηλές ιδέες

η ματαιότητα της ύπαρξης

οι κοινότοπες ευαισθησίες

τα προκάτ πάθη

η τρικυμία στα χείλη.

Ποίηση είναι οι αναστεναγμοί του βαρυποινίτη

η μακαριότητα του ισοβίτη

η απελπισία του εγκλεισμού

η μονοτονία του προαυλισμού

τα σπαστά ελληνικά

η μελαγχολία της βραδινής καταμέτρησης

οι νυχτερινοί εφιάλτες του συγκελίτη…

(Τάσος Θεοφίλου, 14/10/2012)