Πως απάντησε ο Άγιος Παΐσιος όταν τον επισκέφθηκε ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γρηγόριος ο Γ΄για ένα σοβαρό θέμα

12 Ιουλίου και η Ορθόδοξη εκκλησία τιμά τον σύγχρονο μας νέο Άγιο, τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, καθώς είναι η μέρα κατά την οποία παρέδωσε την καθαρή και αγιασμένη ψυχή του στον πλάστη και δημιουργό των απάντων, έχοντας ήδη καταγραφεί ως Άγιος στη συνείδηση εκατομμυρίων ανθρώπων!

Του Βαγγέλη Παπαδόπουλου

Ο γέροντας και σήμερα Άγιος Παΐσιος, ως είναι γνωστό, ζώντας άκρως ασκητικά στο Άγιον όρος και έχοντας τεράστια αγάπη για κάθε άνθρωπο δεχόταν καθημερινά δεκάδες ταλαιπωρημένες ψυχές που τον επισκεπτόταν στο κελί της Παναγούδας, ο καθένας για τον δικό του λόγο.

Ένας από τους επισκέπτες κάποια στιγμή, κάπου στο 1990, τότε που άρχισαν να έρχονται στην Ελλάδα κατά χιλιάδες ταλαιπωρημένοι βορειοηπειρώτες και Αλβανοί στην χώρα μας, ήταν και ο κεκοιμημένος σήμερα Μητροπολίτης Καστοριάς κυρός Γρηγόριος ο Γ΄(Παπουτσόπουλος). Ο Άγιος αυτός επίσκοπος, που έχει χαρακτηριστεί ως ο άνθρωπος του Θεού, την εποχή εκείνη ήταν έντονα προβληματισμένος, καθώς διέκρινε τον πόνο των ταλαιπωρημένων αδελφών από την Βόρειο Ήπειρο και όχι μόνο, που είχαν ζήσει κάτω από απάνθρωπες καθεστωτικές καταστάσεις, διωκόμενοι όχι μόνο για την Ελληνική τους καταγωγή αλλά κυρίως για την πίστη τους στο Θεό που κρατούσαν με άπειρες απειλές αλλά δεν λύγιζαν! Μάλιστα κάποια στιγμή μια ομάδα φυγάδων από την Αλβανία που χτύπησαν την πόρτα του Μητροπολιτικού μεγάρου, ρακένδυτοι και πεινασμένοι, τους δέχτηκε με αγάπη και τους ρωτούσε τα ονόματα τους. Μια νεαρή κοπέλα, κάπου στην εφηβεία, του απάντησε: Με λένε Σουμέλα! Εκείνος την κοίταξε και την ρώτησε: Ξέρεις τι σημαίνει το όνομα σου; Και εκείνη απάντησε: Ναι, οι γονείς μου, μου είπαν πως θα πει Ιησού μου έλα! Και βάλανε και οι δυο τα κλάματα!

Κάτω από όλο αυτό το βάρος και το φορτίο των ανθρώπων που καταφθάνανε κατά καραβάνια κυρίως στην περιοχή της Καστοριάς, ζητώντας μέσα στην απελπισία τους βοήθεια και φαγητό και όταν δεν έβρισκαν βοήθεια εισέβαλαν σε σπίτια και έκαναν κλοπές και άλλες ζημιές. Ο Μητροπολίτης Γρηγόριος ένιωσε την ανάγκη να μεταβεί στο Άγιος Όρος προκειμένου να συναντήσει τον Γέροντα Παΐσιο και να κουβεντιάζει μαζί του όλη αυτήν την δύσκολη κατάσταση και να πάρει μια συμβουλή. Όντως, άμεσα οργάνωσε ταξίδι στο Άγιο Όρος με μια μικρή ομάδα κληρικών και συνεργατών του και σύντομα βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Άγιο Γέροντα. Ο Γρηγόριος είχε πάρει μαζί του ένα μεγάλο κουτί λουκούμια από το εργαστήριο γνωστής οικογένειας από το Άργος Ορεστικό που παράγει φημισμένο λουκούμι, για να του τα προσφέρει ως δώρο από τη Μητροπολιτική του περιφέρεια! Όταν επιτέλους ο Μητροπολίτης της Καστοριάς έφθασε στο κελί του γέροντα, εκείνος τον δέχθηκε και έκανε από τη χαρά του σαν μικρό παιδί! Του φίλησε με δέος το χέρι και τον προσκάλεσε να καθίσει. Τότε ο μακαριστός Γρηγόριος του έδωσε το κουτί με τα λουκούμια λέγοντας του, Πάτερ μου αυτά είναι για σας μια μικρή ευλογία και ευχαριστία από τον τόπο που εμπιστεύτηκε ο Θεός να ποιμάνω! Εκείνος τον ευχαρίστησε βαθύτατα και προφανώς γνωρίζοντας ήδη τον σκοπό της επίσκεψης του εκεί, άνοιξε το κουτί και άρχισε να σκορπίζει τα λουκούμια γύρω γύρω στην αυλή! Ο Γρηγόριος απόρησε και του λέει: Γέροντα τι κάνετε; εγώ σας έφερε τα λουκούμια για σας και εσείς τα σκορπάτε στην αυλή; και ο Γέροντας του απαντά: Συγχώρα με δεσπότη μου, μα να εδώ στην αυλή, έχω πολλά ποντίκια, που αν δεν μεριμνήσω εγώ να τραφούν, τότε μπαίνουν στην καλύβα μου και μου κάνουν ζημιές!!! Ο μακαριστός Μητροπολίτης έμεινε για λίγο αποσβολωμένος, χαμογέλασε, συνομίλησε λίγη ώρα με τον γέροντα και έφυγε με τη συνοδεία του!

Στο δρόμο όσοι των συνόδευαν, απορημένοι των ρωτούσαν: Μα καλά Σεβασμιώτατε, δεν ήρθατε ως εδώ για να μιλήσετε με τον γέροντα για το θέμα των χιλιάδων Βορειοηπειρωτών και Αλβανών που έρχονται στην Καστοριά και δημιουργούν προβλήματα; Και απάντησε: Μα καλά δεν καταλάβετε ότι μας απάντησε; Μας είπε πως πρέπει να τους φροντίσουμε εμείς αλλιώς θα μπαίνουν στα σπίτια μας να φάνε και να πάρουν ότι μπορούν για να επιβιώσουν!

Ανακουφισμένος ο Μακαριστός Μητροπολίτης Καστοριάς, επέστρεψε στην Καστοριά και αμέσως οργάνωσε συσσίτια, άνοιξε το τότε οικοτροφείο της Ταβιθά δίπλα από το Μητροπολιτικό Ναό για να μπορεί να φιλοξενεί όσους μπορούσε και κυρίως όσους είχαν σοβαρά προβλήματα υγείας, σε συνεργασία με το νοσοκομείο Καστοριάς και γενικά μέλημα του ήταν να απορροφήσει όσο μπορούσε τα κύματα των πενομένων ανθρώπων από τη γειτονική χώρα!

Με αυτό τον τρόπο άφησαν παρακατήθηκη αγάπης Χριστού, δύο άντρες που αγάπησαν το Θεό και το δημιούργημα του, τον άνθρωπο όσο τίποτα άλλο! Ας έχουμε όλοι μας τις ευχές του!