Το απίστευτο κόλπο των κατοίκων της Πενταβρύσου που επέδειξαν ηρωισμό και συνέβαλαν στο Έπος του 1940

Στον πόλεμο και στις ηρωικές πράξεις του 40 μεγάλη και πολύτιμη η προσφορά και η συμβολή των κατοίκων του χωριού «ΠΕΝΤΑΒΡΥΣΟΣ» της Καστοριάς, που με ένα ανεπανάληπτο κόλπο, έβαλαν το λιθαράκι τους στην έκβαση της ιστορίας για το Έπος του 1940 που θα γιορτάσουμε μεθαύριο Παρασκευή!

Συγκεκριμένα σε μία συλλογική προσπάθεια για τη ζεύξη του ποταμού Αλιάκμονα , η συμμετοχή των κατοίκων της Πενταβρύσου υπήρξε  παλλαϊκή. Νέοι και νέες, έφηβοι και μεσήλικες, γέροι και γριές, συνέβαλαν για να επιτύχει το κατόρθωμα εκείνο.

Το χρονικό εκείνου του γεγονότος, το περιγράφει με τρόπο παραστατικό και γλαφυρό, ο φίλος κ. Χρήστος Κλαζίδης ως εξής:

Τον Οκτώβριο λοιπόν του ” 1940 – 1941, μια βροχερή και κρύα μέρα, ένα πεζοπόρο σύνταγμα του Ελληνικού Στρατού, έφτασε στην Πεντάβρυσο, με προορισμό πάντα το Αλβανικό Μέτωπο. Οι πολύ άσχημες όμως καιρικές συνθήκες, ανάγκασαν τους Έλληνες στρατιώτες να σταματήσουν στην Πεντάβρυσο και να στρατοπεδεύσουν. Οι κάτοικοι του χωριού, μόλις είδαν πόσο ταλαιπωρημένος ήταν ο Στρατός μας, με πρωτοβουλία του τότε, Προέδρου της Κοινότητας Δημοκράτη Πασχαλίδη και του Αντιπροέδρου Ιωάννη Ηλιόπουλου, μοίρασαν και φιλοξένησαν τους Έλληνες στρατιώτες σε όλα το σπίτια του χωριού, τους έδωσαν στεγνά ρούχα, τους ζέσταναν, ενώ για 2-3 μέρες, οι φούρνοι στα σπίτια έψηναν φρέσκο ψωμί κι από το καζάνια στις αλάνες προσφέρονταν ζεστό φαγητό.

Αφού ξεκουράστηκαν και πήραν δυνάμεις, με υψηλό πλέον ηθικό από την αγάπη των κατοίκων της Πενταβρύσου, ξεκίνησαν για τον προορισμό τους, το Αλβανικό Μέτωπο.

Όμως, όταν έφτασαν στο ποτάμι. τον Αλιάκμονα, στο σημείο όπου σήμερα είναι η μεγάλη γέφυρα Πενταβρύσου, διαπίστωσαν ότι η στάθμη του ποταμού ήταν περίπου στο ένα μέτρο, σε ένα μήκος περίτα 150-200 μέτρα και ήταν αδιαπέραστο.

Πάνω λοιπόν στον προβληματισμό των Αξιωματικών αλλά και του Προέδρου & Αντιπροέδρου της Κοινότητας για το, πώς θα περάσουν το ποτάμι, γεννήθηκε η ιδέα δημιουργίας μιας μεγάλης αυτοσχέδιας γέφυρας, που θα γίνονταν με κάρα. Έτσι κι έγινε.

Όλοι οι κάτοικοι του χωρίου που είχαν καρά, τα έφεραν στο ποτάμι και αφού τα ένωσαν (όπως δείχνει και η φωτογραφία) με μεγάλο κόπο το ένα πίσω από το άλλο μέσα στο νερό, κατάφεραν να φτιάξουν αυτή τη γέφυρα, από την οποία με προσοχή πέρασε όλο το σύνταγμα, χωρίς να μουσκέψει ούτε τον αστράγαλο του….