Πατέρα μας, αδελφέ μας, ποιμενάρχη μας, Δεσπότη μας. Ήταν το πρωί της 29ης Δεκεμβρίου 2020, ώρα 5:15, όταν ήρθε στο κινητό ένα μήνυμα από τον πατέρα Νικόλαο, τον Πρωτοσύγκελο που μας ειδοποιούσε ότι ανεχώρησες για την Άνω Ιερουσαλήμ.

Ναι ανεχώρησες και μας άφησες εδώ κάτω ορφανούς να σπαράζει η καρδιά μας από πόνο. Έφυγες χωρίς να σου πούμε ένα «αντίο», ένα «ευλόγησον», ή «την ευχή σας».

Έφυγες μα πρώτα πέρασες από όλους μας (το έγραψε και π. Νικόλαος αυτό) σαν αετός για να διαπιστώσεις πως όλα είναι καλά κι έτοιμα για τις γιορτές του 12ήμερου. Πέρασες μας χάιδεψες τρυφερά, μας ασπάστηκες και μας αποχαιρέτησες για τελευταία φορά. Χάρηκες με τα παιδιά σου, τους ιερείς σου, που σχεδόν όλοι είναι χειροτονίες σου, με το πώς λειτουργούσαν (γιατί εσύ μας έμαθες να λειτουργούμε, να προσευχόμαστε, ν’ αγωνιζόμαστε).

Πέρασες απ’ όλους τους ανθρώπους της περιφερείας σου και τους χαιρέτισες έναν έναν. Μας είπες πως βιαζόσουν, έπρεπε να περάσεις απ’ όλους να τους αποχαιρετήσεις γιατί σε περίμεναν οι υπόλοιποι. Και αφού τελείωσαν οι αποχαιρετισμοί και είδες ότι όλα ήταν λίαν καλώς, πέταξες για τις ουράνιες Μονές.

Εκεί σε περιμένει η Μεγάλη μας Μάνα, η Παναγία που τόσο πολύ αγαπάς που σε προϋπαντεί και δίπλα της διακόνισσα η Αγία Σοφία της Κλεισούρας σε καλωσορίζει κι αυτή λέγοντάς σου: «Καλώς το πουλόπομ’» και σου ασπάζεται το χέρι. Πάρα δίπλα ο προστάτης και έφορος της Καστοριάς Άγιος Μηνάς οι Καστοριείς Άγιοι που τόσο αγαπούσες. Να και ο Άγιος Σεραφείμ Φαναρίου, ο προστάτης σου και Ιερομάρτυς, ο Άγιος Νικόλαος που τον υπηρέτησες πιστά στα Κάτω Πατήσια. Σε περιμένει και σε ασπάζεται και καλωσορίζει ένας στρατός από Αγίους και Μάρτυρες που εσύ τιμούσες και λειτουργούσες καθημερινά. Οι γονείς σου, ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.

Πιο δίπλα είναι και οι κληρικοί της Μητροπόλεως που εκοιμήθηκαν και πρόσμεναν κι εκείνοι να ασπαστούν το χέρι σου και να σε καλωσορίσουν.

Σε υποδέχονται και οι προκάτοχοί σου με τον Γερμανό Καραβαγγέλη, αλλά και τον ταπεινό Γρηγόριο Γ΄ Παπουτσόπουλο.

Είναι και τα άγια νήπια που σφαγιάσθηκαν από τον Ηρώδη, ο Όσιος Μάρκελλος ο ηγούμενος της Μονής Ακοιμήτων, αλλά και ο Όσιος Επίσκοπος Γεώργιος ο ποιητής, που τους τιμούμε την ημέρα που μας άφησες.

Όλα λάμπουν, όλοι χαίρονται με τον ερχομό σου και σε περιμένει ο Μέγας των ασκητών Βασίλειος για να συλλειτουργήσετε για την εορτή του.

 Μα εμείς εδώ μικροί και χωματένιοι, πονάμε, πονάμε πολύ, έχοντας χωριστεί από τον Πατέρα μας, μη γνωρίζοντας τα τεκταινόμενα εκεί στον Ουρανό.

Πονάμε και κλαίμε βλέποντας το άψυχο σώμα σου «άμορφον, άδοξον μη έχων είδος». Σπαράζει η καρδιά μας γιατί δε θα πάρουμε ξανά την ευχή σου για να συλλειτουργήσουμε. Δε θα κοινωνήσουμε από τα άξια χέρια σου των Αχράντων Μυστηρίων.

Πατέρα και Δέσποτά μας, που από σένα πήραμε την ατίμητη Ιερωσύνη, σου ζητάμε να μη μας ξεχάσεις στο Ουράνιο Θυσιαστήριο όταν συλλειτουργείς με τους Αγίους και θα βλέπεις το πρόσωπο του Χριστού μας. Σου ζητούμε να πρεσβεύεις υπέρ ημών των παιδιών σου στο Θρόνο του Κυρίου.

Όπως κι εμείς πάντοτε θα σε έχουμε στην καρδιά μας, στις προσευχές μας και στις Λειτουργίες μας, Θα σε μνημονεύουμε και θα ζητούμε τις πρεσβείες σου.

Πατέρα, αδελφέ ποιμενάρχη, Δεσπότη μας,

Καλό Παράδεισο!

Καλή αντάμωση!

π. Γρηγόριος Τερζοπουλος

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here