Ένα “Λεύκωμα μνήμης” που περίμενε τυπωμένο από πέρυσι…
…κι έφτασε [επιτέλους!] στα χέρια των …”δικαιούχων”. Απλοί άνθρωποι του χωριού -κάποιοι συγγενείς των θυμάτων της σφαγής της 4ης Απριλίου 1943- το κράτησαν στα χέρια τους έτσι όπως κρατούμε και τα …κόλυβα στην εκκλησιά!
Του Νώντα Τσίγκα
Ένα διήγημά [μου] ή “‘Εξοδος” που αξιώθηκε να γίνει μνημείο…
Το έργο της Χριστίνας Μαυροπαίδη… Ένας σπαρακτικός χαμηλός τύμβος από πέτρες. Ο διπλός σιδερένιος σταυρός. 14 ονόματα. Κι οι στίχοι του Λορέντζου Μαβίλη.
[Πίσω παραστέκει το χαμηλό βουνό όπου “τους έπιασαν…”]
[…] Αγκαλιάς μου το σφίξιμον ενωμένα
πρόσφυγες της ζωής δώρ’ άγια τρία
Θάνατο, Αθανασιά κ’ Ελευτερία.
Η έκδήλωση στην όμορφη πλατεία του Βογατσικού
με απόκοσμο φως…

…με απειλή βροχής και κάμποσο κρύο. Δεν έφυγε κανείς. Πέτυχε!
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Πηγή: xartokoptis.blogspot.com