Είναι ok να μην είσαι ok ( ; ) – της Δ. Αθανασίου

Σε μία εποχή όπου κατακλυζόμαστε από την ωραιοποίηση των πάντων και όπου όλοι φροντίζουν να παρουσιάζουν την υπερπολυτελή και γεμάτη δράση ζωή τους, πόσο ok είναι εσύ να μην περνάς και τόσο καλά;

γράφει η Αθανασίου Δέσποινα

Σε μία κοινωνία όπου η προβολή της αψεγάδιαστης εικόνας θεωρείται δύναμη, πόσο ok είναι εσύ να νιώθεις αδύναμος; Άραγε έχεις το κουράγιο να παραδεχθείς ότι νιώθεις χάλια, σε έναν κατά τα άλλα “υπέροχο” κόσμο; Μήπως η παραδοχή των δυσκολιών (συναισθηματικών, οικονομικών, διατροφικών ή οτιδήποτε άλλο σε προβληματίζει), θεωρηθεί ευαλωτότητα και σε καταστίσει τρωτό σε έναν κόσμο που «μόνο οι δυνατοί επιβιώνουν», όπως παραδοσιακά συνηθίζουμε να λέμε;

Όλα αυτά αποτελούν εύλογα ερωτήματα, τα οποία θα πρέπει επιτέλους να λάβουν μία σαφή και ξεκάθαρη απάντηση. Και τι πιο σαφές και ξεκάθαρο από ένα παράδειγμα; Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να φέρουμε στο μυαλό μας έναν βράχο κοντά στη θάλασσα. Όπως όλοι γνωρίζουμε, στη φύση υπάρχει μια διαδικασία διαρκούς φθοράς, η οποία είναι γνωστή ως «διάβρωση». Έτσι, με το πέρασμα του χρόνου τα βράχια θα παραδοθούν στη δύναμη των κυμάτων και θα διαβρωθούν. Από αυτή τη διαδικασία όμως προκύπτει κάτι νέο, καθώς ο βράχος ναι μεν αλλοιώνεται, αλλά δεν παύει να αναδιαμορφώνεται και να αποκτά νέο σχήμα. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που αυτό το νέο σχήμα κάνει τον βράχο ιδιαίτερα περίτεχνο και εντυπωσιακό. Σε αυτό το σημείο, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η ίδια η φύση έχει προνοήσει για τη διαδικασία της διάβρωσης και ότι εάν ο βράχος δεν αφηνόταν στη δίνη των κυμάτων, δεν θα αποκτούσε ποτέ τη νέα, εντυπωσιακή μορφή του.

Όμως ας επανέλθουμε και πάλι στα αρχικά μας ερωτήματα. Γιατί εμείς απαρνούμαστε πεισματικά αυτή τη φυσική διαδικασία και προσπαθούμε να κρύψουμε την ευαλωτότητά μας; Ίσως αυτό συμβαίνει για ποικίλους λόγους. Ένας από αυτούς ενδέχεται να είναι η κοινωνική κατασκευή, η οποία ορίζει το σύγχρονο άνθρωπο ως επιτυχημένο όταν απολαμβάνει μία πληθώρα αγαθών, έχει μία καταξιωμένη καριέρα, αμέτρητους φίλους και ζει απαλλαγμένος από άγχη και προβλήματα. Επομένως, οτιδήποτε παρεκκλίνει από αυτό, θεωρείται αποτυχία. Ίσως πάλι αυτό να οφείλεται σε προσωπικούς για τον καθένα λόγους. Για παράδειγμα, επειδή φοβόμαστε ότι εάν φανερώσουμε την εκάστοτε δυσκολία μας, θα στεναχωρήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους ή θα μας θεωρήσουν αδύναμους να διαχειριστούμε μία κατάσταση. Ίσως να φοβόμαστε να παραδεχθούμε κάτι δύσκολο ακόμα και στον ίδιο μας του εαυτό, διότι πιθανότατα κανείς δεν φρόντισε να μας μάθει το πόσο υπέροχο συναίσθημα είναι να αναγεννιέσαι από τις στάχτες σου.

Όμως, εάν δεν δώσουμε το χώρο και το χρόνο σε ό,τι μας δυσκολεύει, πώς θα καταφέρουμε να το μετατρέψουμε σε ένα νέο μάθημα ζωής; Γιατί εάν δεν παραδεχθείς το λάθος σου πώς θα το διορθώσεις; Εάν δεν αναγνωρίσεις ότι δεν είσαι ok μέσα σε μία σχέση, αυτή πώς θα τερματιστεί; Εάν δεν αποδεχθείς ότι η τωρινή σου δουλειά δεν είναι αυτό που ονειρευόσουν, πώς θα μπορέσεις να ψάξεις κάτι που να σου ταιριάζει περισσότερο;

Σε αυτό το σημείο αξίζει να ειπωθεί ότι σε καμία περίπτωση εμείς δεν θα πρέπει να αφεθούμε στη δίνη των προβλημάτων μας, όπως ο βράχος στα κύματα. Αντιθέτως, εμείς έχουμε την ευκαιρία μέσω της παραδοχής της ευαλωτότητάς μας, να αναγνωρίσουμε ό,τι μας δυσκολεύει και να λειτουργήσουμε κατάλληλα. Με άλλα λόγια, για να διαχειριστούμε ό,τι μας πιέζει, είναι σημαντικό να το παραδεχθούμε. Μόλις συμβεί αυτό, θα μπορέσουμε να επεξεργαστούμε την κατάσταση και να ενεργοποιήσουμε τις δεξιότητές μας για να ανταπεξέλθουμε. Εάν αυτό μοιάζει ακατόρθωτο, μπορούμε να ζητήσουμε την κατάλληλη βοήθεια. Και ίσως αυτή να είναι και η θεμελιώδη διαφορά μεταξύ των ανθρώπων και του βράχου της ιστορίας μας. Εκείνος απέκτησε τη νέα του μορφή χωρίς να κοπιάσει, καθώς απλά αφέθηκε στη συνθήκη της διάβρωσης. Ενώ εμείς χρειάζεται να βρούμε τη δύναμη να παραδεχθούμε ό,τι μας δυσκολεύει και μέσω της αναπλαισίωσης να του δώσουμε νέα μορφή. Όμως, επειδή αυτή είναι μία διαδικασία που περιλαμβάνει πολλά βήματα, ας κάνουμε ένα βήμα τη φορά. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με την παραδοχή ότι είναι ok να μην είμαστε ok, γιατί είναι πια καιρός να απαλλαγούμε από την ενοχή που συχνά συνοδεύει τις ατέλειές μας. 

Αθανασίου Δέσποινα

Εκπαιδευτικός- MSc Συμβουλευτικής Ψυχολογίας

To άρθρο δημοσιεύθηκε πρώτα στο Tedx Larissa στις 18/9/2022