Ο σοφός παππούς Γκόρσκι – 10 χρόνια από τον θάνατο του παλιού προπονητή της Καστοριάς (1978-80)

Ο Κάζιμιρ Γκόρσκι, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 23 Μαΐου 2006 σε ηλικία 85 ετών, είναι άνθρωπος-σύμβολο για το π??λωνικό ποδόσφαιρο, αλλά έγραψε ιστορία και στην Ελλάδα.

«Μας παίρνετε ό,τι καλύτερο έχουμε», είχε πει συγκινημένος ο Πολωνός υφυπουργός Αθλητισμού στον εκπρόσωπο του Παναθηναϊκού, Αχιλλέα Μακρόπουλο, την 3η Δεκεμβρίου του 1976, ημέρα κατά την οποία «έκλεισε» η συμφωνία για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του «τριφυλλιού» από τον Γκόρσκι.

Ο «παππούς» είχε οδηγήσει την Εθνική της πατρίδα του στο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, το 1972 στο Βερολίνο και την 3η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο, το 1974. Έμελλε, όμως, να γίνει μύθος και στους ελληνικούς πάγκους, γι’ αυτό και η είδηση του θανάτου του, πριν από ακριβώς δέκα χρόνια, προκάλεσε συγκίνηση στη χώρα μας.

Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όταν ανέλαβε τον Παναθηναϊκό (αντί του επίσης διακεκριμένου σε Μουντιάλ, Βραζιλιάνου Αϊμορέ Μορέιρα), οι «πράσινοι» βρίσκονταν στην 3η θέση της βαθμολογίας και δεν έπειθε ότι μπορούσε να χτυπήσει τον τίτλο. Με τον Γκόρσκι στον πάγκο κατέκτησε τον τίτλο, χάρη σε ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ τους τελευταίους μήνες και έκανε και το νταμπλ, νικώντας τον ΠΑΟΚ στον τελικό του Κυπέλλου.

ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΟΥ ΓΚΟΡΣΚΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ   

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ  1 πρωτάθλημα (1977), 1 Κύπελλο (1977)

 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ  3 πρωταθλήματα (1980, 1981, 1983)

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ Α’ ΕΘΝΙΚΗ

ΟΜΑΔΕΣ                               Ν   Ι   Η

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 1976-78  40 15 11

ΚΑΣΤΟΡΙΑ 1978-80             12 13 21

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1980-83       40 17 8

ΕΘΝΙΚΟΣ 1983-85               19 10 24  

ΣΥΝΟΛΟ                             111 55 64

Ακόμα μεγαλύτερη ήταν η επιτυχία του στον Ολυμπιακό. Αντικατέστησε τον Τόζα Βεσελίνοβιτς τον Φεβρουάριο του 1980 και βοήθησε την ομάδα του Πειραιά να κερδίσει… στο νήμα τον τίτλο, στο μπαράζ του Βόλου με τον Άρη.

Το 1981 οδήγησε τους «ερυθρόλευκους» στο νταμπλ και αποχώρησε απόλυτα επιτυχημένος. Όμως, οι «ερυθρόλευκοι» δεν άντεχαν χωρίς αυτόν και τον φώναξαν άρον-άρον πίσω τον Φεβρουάριο του 1983, όταν ο Αλκέτας Παναγούλιας που τον είχε διαδεχθεί, έφυγε για να αναλάβει την Εθνική των ΗΠΑ. Η κατάληξη; Άλλο ένα πρωτάθλημα!

Αξιόλογη ήταν και η πορεία των μικρότερων ομάδων που ανέλαβε ο Πολωνός τεχνικός. Η Καστοριά, στην οποία προσλήφθηκε αμέσως μετά τη λύση της συνεργασίας του με τον Παναθηναϊκό, το φθινόπωρο του ’78, τερμάτισε στην 9η θέση στο τέλος της χρονιάς. Μπορεί να πει κανείς ότι δικές του ήταν οι βάσεις για την κατάκτηση του Κυπέλλου, την επόμενη περίοδο, αν και είχε αποχωρήσει για τον Ολυμπιακό αφήνοντας τον Σάββα Βασιλειάδη να ολοκληρώσει τον θρίαμβο.

Δύο φορές οδήγησε στην 9η θέση και τον Εθνικό, το 1983-84 και το 1984-85, πριν επιστρέψει στον Παναθηναϊκό ως τεχνικός διευθυντής το 1985-86. Πολλοί λένε, μάλιστα, ότι αυτός κι όχι ο Τσεχοσλοαβάκος προπονητής, Πιετρ Πάκερτ, ήταν το ουσιαστικό αφεντικό της ομάδας εκείνη την ονειρική χρονιά, η οποία τελείωσε με το πιο άνετο, ίσως, νταμπλ στην ιστορία της. Άνθρωπος αρχοντικός και ευγενικός, κατάφερνε με τον τρόπο του να κερδίζει τον σεβασμό των παικτών του χωρίς να τον επιβάλει με ακρότητες.

«Γίνεται να είσαι στρατηγός χωρίς στρατό; Όλα τα οφείλω στους ποδοσφαιριστές με τους οποίους συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια. Χωρίς αυτούς δεν θα ήμουν εδώ», είχε δηλώσει με σεμνότητα το 2001, όταν η ΦΙΦΑ τον τίμησε με το χρυσό της μετάλλιο (διάκριση που έχει απονεμηθεί σε ελάχιστους ανθρώπους του αθλήματος όλα αυτά τα χρόνια).

Copyright 2016 www.oldfootball.gr