Ψηφίζουν τα μαρούλια;

Νισάφι πια με αυτό το έθιμο των υποψήφιων δημάρχων και δημοτικών συμβούλων να κάνουν προεκλογικές βόλτες στις λαϊκές αγορές, προφανώς για να δείξουν το πιο λαϊκό προφίλ τους, κοντά στους δημότες. Λες και βρισκόμαστε στα 90s και όχι στην εποχή του tiktok· λες και ψηφίζουν τα μαρούλια και οι ντομάτες. Και ποιο είναι το βασικό πρόβλημα που βρίσκουν μπροστά τους; Ασφαλώς, η ακρίβεια.

Παρή Σπίνου, efsyn.gr

Ούτε μαρούλια ούτε ντομάτες μπορούν να αγοράσουν οι καημένοι δημότες, αφού έχουν εκτιναχτεί οι τιμές. Μα τα φασολάκια 6 ευρώ;! Για να μη μιλήσω για τα ποσά που ξοδεύονται για χάρτινες κάρτες, φυλλάδια με το πρόγραμμά τους, με τα πλούσια βιογραφικά, τα μοντέρνα γραφιστικά και τα φίλτρα στις φωτογραφίες – ευτυχώς εκεί κοντά είναι ο κάδος ανακύκλωσης…

Οι υποψήφιοι χαμογελούν (πολλοί μάλλον πρώτη φορά πάνε σε λαϊκή), με τους πωλητές στους πάγκους να τους εύχονται καλή επιτυχία – τι έχουν να χάσουν, σε άλλους δήμους ψηφίζουν. Οι αντιδράσεις από τον κόσμο, από χλιαρές έως αδιάφορες για τις υποσχέσεις για τα «μεγάλα» έργα. Οι (λιγοστοί) νέοι κυκλοφορούν με ακουστικά, μιλούν στο κινητό τους – εντάξει, τα έχουν ξανακούσει. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μετρούν τα ευρώ, κάνουν παζάρια, διαμαρτύρονται για τον πληθωρισμό, τη σύνταξη που δεν φτάνει, για τους φόρους, τα περιστασιακά μέτρα ανακούφισης… Εντάξει, τα έχουν ξανακούσει, ενώ οι τιμές στις λαϊκές δεν πέφτουν, αλλά ούτε και τα δημοτικά τέλη μειώνονται.

Σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές ξεχειλίζουν τα ψηφοδέλτια. Παλιά αστειευόμασταν ότι οι μισοί Ελληνες είναι ποιητές και οι άλλοι μισοί ζωγράφοι. Τώρα πια οι μισοί είναι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι. Που αισθάνονται σαν ινφλουένσερ. Κάθε γειτονιά κι ένας πολλά υποσχόμενος «σωτήρας». Που θα τον ψηφίσουμε γιατί τον γνωρίζουμε. Για να έχουμε μέσον. Για να νιώσουμε τη συμμετοχική δημοκρατία.