Πάντα αναρωτιόμουν γιατί σε κάποιους δεν αρέσουν τα Χριστούγεννα. Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω ίσως γιατί μέσα μου αρνούμαι  να το κάνω. Αρνούμαι να δεχτώ ότι δεν είναι ικανή η μαγεία να αλλάξει κάποιον . Να αλλάξει το μέσα του, να το κάνει πιο γιορτινό. Γιορτή είναι, γεμάτη φως, μυρωδιές, χαμόγελα.

Της Αλεξάνδρας Πετρίδου

Ξέρω, θα μου πεις ποιά γιορτή;  Σε έναν κόσμο που νοσεί. Που καθημερινά μας βομβαρδίζει με εικόνες και συναισθήματα που προκαλούν πόνο. Ξέρω, θα μου πεις ποια γιορτή;  Όταν το αύριο ζυγίζει τόνους κι εσύ καλείσαι να σηκωθείς το πρωί και να το κουβαλήσεις. Ξέρω, θα μου πεις ποια γιορτή, αυτή που σου επέβαλαν οι παραμυθένια στολισμένες βιτρίνες;  Έχεις χίλιους λόγους και άλλα τόσα δίκαια θα σου πω. Για όλα όσα αισθάνεσαι.  Μα για όλα αυτά δεν φταίνε τα Χριστούγεννα.   Θέλω να σου πω να μην διώχνεις τις χαρές σου. Να τις γραπώνεις όπου τις βρεις! Σε Χριστούγεννα, γιορτές, απλές καθημερινές, με φίλους, μόνος, περπατώντας, τρέχοντας, στον καφέ ή στην ξάπλα, στον έρωτα και στην αγάπη.  Κάνοντας οτιδήποτε σε γεμίζει χαρά. Αν σταθείς για μια στιγμή και αναλογιστείς τι έχεις, πραγματικά τι έχεις θα νοιώσεις ευγνώμων. Αν σκεφτείς  πραγματικά και ουσιαστικά τι σου λείπει από όλα αυτά που θα σε έκαναν χαρούμενο θα δεις ότι είναι ελάχιστα, μηδαμινά και ασήμαντα. Γιατί όλα όσα χρειάζεσαι  είναι γύρω σου. Κι αν νοιώσεις αυτή την πληρότητα τότε θα αγαπήσεις όλες εκείνες τις στιγμές που σε κάνουν ευτυχισμένο. Όπως τα Χριστούγεννα.

Και ναι, ίσως να ‘μαι μια τρελή ονειροπόλα, μαζί με μύριους ακόμα -ευτυχώς- κόντρα σε όλα αυτά που μας θέλουν σοφούς με άποψη, ενίοτε ψυχρούς με ιματζ και πρεστίζ χιλίων καρδιναλίων. Να χαμογελώ με εκείνο το χαμόγελο το καρφωμένο, μην τολμώντας να πω καλημέρα σε κάποιον που δεν γνωρίζω γιατί θα με περάσουν για τρελή, αλλά να πω την καλημέρα της υποχρέωσης σε εκείνον τον γνωστό κι ας μην την νοιώθω. Αφού άλλωστε την ίδια ακριβώς θα μου πει κι εκείνος. Αν για μια στιγμή βάλεις τον εαυτό σου να αντιδράσει σαν παιδί, μικρό αγνό ανόθευτο παιδί, θα θυμηθείς τον τρόπο να είσαι αυθεντικός , ανθρώπινος και ευτυχισμένος.

Γι αυτό άλλωστε τα παιδιά λατρεύουν τα Χριστούγεννα. Γιατί η ευτυχία είναι πασπαλισμένη με μαγεία, μυρίζει φλούδα  πορτοκάλι καμένη στη ξυλόσομπα, κανέλα και γαρύφαλλο. Είναι κουρνιασμένη σε μάλλινα γαντάκια και τυλιγμένη σε ολόμαλλα κασκόλ. Και χτυπάει πόρτες τραγουδώντας κάλαντα. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να της ανοίξεις. Να την καλοδεχτείς.  Κατά τα άλλα…όλα καλά και κάτι ψιλοπράγματα όπως πολύ ωραία λέει και ο γνωστός αοιδός!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here