Χριστούγεννα προ των πυλών. Το κρύο δυνάμωσε και οι ευχές των παιδιών για λίγο χιόνι ίσως δεν αργήσουν να πραγματοποιηθούν.

Της Μαρίας Πολίτη

Οι δρόμοι φορούν τα γιορτινά τους. Τα σπίτια στολίζονται. Οι κουζίνες μοσχομυρίζουν πορτοκάλι, κανέλα και γαρύφαλλο. Ζάχαρη άχνη πασπαλίζει γλυκά κάθε παιδική σκέψη για όμορφα Χριστούγεννα. Τα Χριστούγεννα ισχυρίζονται τα παιδικά μας χρόνια. Κρύβουν μέσα τους μια αθωότητα και μια γλυκιά προσμονή.

Η αλήθεια είναι ότι μόνο τα παιδιά είναι σε θέση να νιώσουν το μεγαλείο αυτής της γιορτής. Τα Χριστούγεννα φέρνουν χαρά, ελπίδα, αγάπη και μια υπόσχεση ότι ο κόσμος μπορεί και ν΄αλλάξει. Μόνο τα παιδιά μπορούν να ελπίζουν το ακατόρθωτο, να ονειρεύονται το άπιαστο και να αφήνονται στο γλυκό άκουσμα χριστουγεννιάτικων μελωδιών. Εμείς, οι μεγάλοι από την άλλη νιώθουμε σχεδόν ανήμποροι να συμμεριστούμε έστω λίγη από τη χαρά και την αισιοδοξία των παιδιών. Όσο μεγαλώνουμε τόσο λιγότερο μας αγγίζει το πνεύμα αυτών των ημερών. Μα εγώ νομίζω ότι όσο μεγαλώνουμε, τόσο κλειδώνουμε απ΄έξω τη χαρά.  Αν δεν αφήσουμε έστω και μια χαραμάδα στο φως, πώς θα φωτιστεί η ψυχή μας; Χρειαζόμαστε επειγόντως φως. Όχι αυτό που μπαίνει στο σπίτι, όταν ανοίγουμε τα παντζούρια στον πρωινό  ήλιο, μα το άλλο φως, που πρέπει να φτιάξουμε μόνοι μας.

Καθώς περνούν τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι τα Χριστούγεννα μπορεί να φαίνεται ότι έχουν την επίλαμψη ενός ακριβού δώρου, μα στην ουσία κουβαλούν κάτι πολύ απλούστερο και ουσιαστικό. Υπόσχονται αγάπη. Κουβαλούν το χρέος μιας ελπίδας, που πρέπει πεισματικά να ζήσει.

Βαρέθηκα να ακούω συνέχεια ότι η οικονομική κρίση μας έχει τσακίσει. Βαρέθηκα τη γκρίνια και τη μιζέρια. Βαρέθηκα τις καθιερωμένες τυπικές ευχές, τα επιτηδευμένα  χαμόγελα και την επιφανειακή ευτυχία. Δεν χρειάζεται να ξεχειλίζεις ψεύτικη χαρά για να ταιριάζεις με το πνεύμα των ημερών. Δεν χρειάζονται ψεύτικες αγκαλιές και φιλιά για να προσποιηθείς Χριστούγεννα ή ακόμη χειρότερα να πείσεις τον εαυτό σου ότι μπορείς να γίνεις κομμάτι της γιορτινής ατμόσφαιρας που επικρατεί γύρω σου.

Το εορταστικό πνεύμα των ημερών επιβάλει ακριβούς στολισμούς, αστραφτερά πολύχρωμα λαμπάκια, ψεύτικους φουσκωτούς Αγιοβασίληδες, βιτρίνες με λαμπερά υφάσματα, παγιέτες και πούλιες. Μα προπαντώς το εορταστικό πνεύμα επιβάλει δώρα. Μικρά ή μεγάλα, ακριβά ή λιγότερο ακριβά τυλιγμένα με τυποποιημένο χριστουγεννιάτικο χαρτί. Άλλη μια μανία της υπερκαταναλωτικής αδηφαγίας μας. Χριστούγεννα ίσον δώρα.

Δε μπορώ ακόμη να χωνέψω μια διαφήμιση, που παραδόξως έκανε πάταγο, γνωστής αλυσίδας παιχνιδιών και άλλων καταναλωτικών αγαθών, η οποία προσπαθεί να μας πείσει ότι «ψυχή» και σκοπός της επικοινωνίας μέσω ασυρμάτου των ναυτικών με τις οικογένειές τους, τη στιγμή που αυτοί  θαλασσοπνίγονται, είναι το τι δώρα έχουν πάρει για τα παιδιά τους. Ο πιτσιρικάς ρωτάει: «Μπαμπά, εσύ που δε μπορείς να έρθεις για τα Χριστούγεννα, τι δώρο μου πήρες»; Κι εγώ , για μια ακόμη φορά νιώθω εξαπατημένη και θιγμένη για τα ιδανικά και τις αξίες της ελληνικής οικογένειας. Ζητώ συγνώμη από όσους βρήκαν τη συγκεκριμένη διαφήμιση συγκινητική, αλλά εγώ τη βρήκα βαθιά εμπορική καθώς προσπαθεί να εμπορευτεί το πηγαίο πατρικό συναίσθημα.

Γιατί κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι Χριστούγεννα σημαίνουν μόνο δώρα, εορταστικά ρεβεγιόν, μπουφέδες, κατανάλωση άφθονου φαγητού και αλκοόλ και ξενύχτια μέχρι πρωίας; Αφεθήκαμε να έχουμε επίπλαστες ανάγκες και ενώ βρισκόμαστε συνεχώς με κόσμο, νιώθουμε πιο μόνοι από ποτέ.

Κι αν η ευτυχία μοιάζει να είναι το Άγιο Δισκοπότηρο της εποχής μας, καμιά εταιρεία, κανένα κατάστημα και κανένας ειδικός δε μπορεί να μας την προσφέρει, αν οι ίδιοι δεν θελήσουμε να πάρουμε το δρόμο της αναζήτησης για τη δική μας Ιθάκη.

Για μένα πια Ιθάκη είναι η γαλήνη της ψυχής μου. Όλο και περισσότερο διαπιστώνω ότι η Ιθάκη βρίσκεται στα μικρά και απλά πράγματα της καθημερινότητας.

Βλέπω γύρω μου Χριστούγεννα στα σπουδαία και συγκινητικά, που συναντώ τυχαία κάθε μέρα στο δρόμο μου.

  • Βλέπω Χριστούγεννα σ΄ ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που περπατάει χέρι-χέρι μετά από τόσα χρόνια γάμου.
  • Βλέπω Χριστούγεννα στον κύριο που σταματά με το ποδήλατό του στη μέση του δρόμου για να σώσει ένα κουταβάκι.
  • Βλέπω Χριστούγεννα σ΄ έναν άγνωστο που με κομμένο πόδι και πατερίτσες βγαίνει για περίπατο διεκδικώντας το χώρο του στον κόσμο.
  • Βλέπω Χριστούγεννα στον έφηβο που δίνει το χαρτζιλίκι του στον άστεγο που ψάχνει για φαγητό στα σκουπίδια.
  • Βλέπω Χριστούγεννα στο χαμόγελο ευγνωμοσύνης ενός παππού, πρόσφατα εγχειρισμένου, που περιμένει στο σπίτι του τα εγγονάκια του.
  • Βλέπω Χριστούγεννα σε κάθε ευχαριστώ και σε κάθε συγνώμη που βγαίνει μέσα από κάθε αληθινή καρδιά.

Χριστούγεννα δεν είναι μόνο μια ημέρα για καλές πράξεις και ελεημοσύνη.

Χριστούγεννα είναι η κάθε μέρα που λούζεται στο φως μικρών ανέξοδων πραγμάτων.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here