…εκεί, στα μέσα του Ιούλη

Εκείνη τη δόλια την κοτόσουπα σα να ‘ταν τώρα τη θυμάμαι. Βυθισμένο το παχύ κοτόπουλο στη μεγάλη οικογενειακή κατσαρόλα, με νερό να κοχλάζει στο χείλος (της καταστροφής) και ένα λεφούσι ρυζιού (μπασμάτι θα ‘ταν θαρρώ), να ορμά και να περιχύνεται ολούθε. Μέσα Ιούλη. Κοτόσουπα. Σφάλμα νούμερο ένα.

Της Μαριλένας Μπουμπάρη

«Και τι ήθελες να μαγειρέψω άνθρωπέ μου, η χριστιανή; Και πώς τάχα να προλάβω όλα; Γυναίκα, μάνα, δούλα; Τι είμαι πια; Μήτε το μάτι δεν μπόρεσες να κλείσεις! Η ευχή να με πάρει!» Βέβαια το μόνο μάτι που έκλεισε ο πατέρας εκείνη την ώρα, ήταν το ολοδικό του, προς εμένα. Για να βάλω ΕΡΤ μου φαίνεται. Είχε ματς στις 5 ακριβώς, κι ας ήταν ακόμη ο ήλιος κάθετος στον ουρανό. Γκρίνια μάνας επάνω από το κοτόπουλο. Μουντιάλ. Μέσα Ιούλη. Σφάλμα νούμερο δύο.

Θυμάμαι να μετράω τα κουκούτσια στο πιάτο από μια κατακόκκινη, μα συνάμα άγευστη φέτα καρπουζιού, να κουνώ τα πόδια ρυθμικά πέρα δώθε επάνω στην καρέκλα και να σκουπίζω τα χέρια επάνω στο ολόλευκο-προ λίγο λεπτών, φανελάκι. Μινέρβα. Απ ‘τα καλά. Αυτά που έπαιρνε η μάνα, δώρο στον πατέρα κάθε δύο Τρίτες. Μας τα φορούσε η ίδια μετά το μεσημεριανό μπάνιο. Το βράδυ, έμπαιναν ξανά στο πλυντήριο, αφού μετατρεπόταν σε έθνικ χρωματιστή φορεσιά μιας άλλης, ινδιάνικης αποικίας κάπου στον Αμαζόνιο. Λευκές φανέλες. Πλάι σε κοτόσουπα. Μέσα Ιούλη. Σφάλμα νούμερο τρία.

Έπειτα το μόνο που θυμάμαι είναι σφάλματα και ρύζια μπασμάτι, μπαρόκ εκφράσεις και στήθος κοτόπουλου. Σαλιωμένα επιφωνήματα και κουκούτσια από άμωμο καρπούζι. Όλα στον αέρα. Τη μάνα δήθεν κατάπληκτη και τον πατέρα τάχα μου ταραγμένο. Θυμάμαι λόγια που αν δεν αγαπιόντουσαν τόσο βαθιά, σωσμό δε θα ‘χαν. Ξέπνοους αναστεναγμούς που ξεθύμαναν μαζί με το νερό που εγκατέλειπε την κοτόσουπα.

Θυμάμαι μικρούς ευσταλείς, καλοκαιρινούς σαματάδες μέσα στο απομεσήμερο. Καυγάδες δίχως νόημα και ουσία. Λόγια που κανένας μας δε θυμόταν την επόμενη μέρα. Κουβέντες που στέγνωναν κι εκείνες το επόμενο πρωινό πλάι στα άσπρα μακό μπλουζάκια του μπαμπά.

Αρκεί να υπάρχει αγάπη. Και μια στάλα καλοκαιριού. Εκεί, στα μέσα του Ιούλη.